گفتند:تو كه توى يوسفى [1]؟گفت:

من يوسفم و اين برادر من است [2]،منّت نهاد خداى بر ما هركه پرهيزگار باشد [3]و صبر كند،خداى ضايع نكند رنج نكوكاران [4].

گفت [5]:به خداى كه برگزيد تو را خداى بر ما،و ما خطا كرديم.

گفت:

سرزنش [6]نيست بر شما امروز،بيامرزاد خداى شما را [7]،رحيم‌تر رحمت‌كنندگان است.

ببرى پيرهن [8]من اين برافگنى بر روى پدرم تا باز بينا شود و به من آرى اهلتان را جمله[30-ر].

چون بازگشت كاروان،گفت پدرشان كه:من مى‌يابم بوى يوسف اگر نه آنستى كه مرا ملامت كنى [9].

گفتند:به خداى كه تو در محبّت [10]قديم ديرينه‌اى.

چون آمد مژده‌دهنده بر انداخت [11]آن را بر روى او، بازگشت [12]بينا،گفت:نگفتم [13]شما را كه من دانم از خداى آنچه شما ندانى! گفتند:اى پدر ما!آمرزش