متأخرين زيديه كه صريحا دعواى امامت كرده‌اند و بيزارى و برائت از طلحه و زبير و عايشه و ابن ملجم و شمر و عبيد الله بن زياد و عمر بن سعد و سنان بن انس و هر كه با حضرت امير و حضرت حسين جنگ كرده است و توبه او معلوم نشده است و تبرى از جميع ايشان عموما و اعتقاد بخوبى سلمان و ابو ذر و مقداد و عمار خصوصا خواص ائمه عموما و حلال بودن متعه و حج تمتع و گفتن حى على خير العمل در اذان و اقامه و مسح كشيدن پاها در وضوء و رجحان از بالا بپائين شستن اعضاء وضو بنا بر اظهر و عدم استحباب دست بستن و آمين گفتن در نماز و عدم استحباب «الصلاة خير من النوم» در اذان و برجحان جلسه استراحت بعد از سجده دويم بر احتمالى و استحباب سجده شكر بعد از نماز و استحباب زيارت قبور رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و ائمه و تعظيم و تعمير آنها بلكه استحباب زيارت قبور صالحان از شيعه و خويشان و اقارب مؤمنين مطلقا بنا بر اظهر و حرمت گوشت سگ و ساير سباع و حشرات مانند گربه و مار و موش و مانند اينها بنا بر احتمال اظهر و حرمت وطى محارم بالف ذكر بحرير بر احتمالى بلكه عدم قول بجبر مطلقا و عدم ساقط شدن عبادات و اين را از جمله ضروريات دين اسلام ميتوان شمرد مجملا هر چه ظهورش در دين و ايمان و مذهب اثنا عشر بمرتبه رسيده باشد كه هر كه در اين دين داخل باشد آن را داند از ضروريات دين ايمان خواهد بود و انكار آن مستلزم انكار صاحب آن دين است و اگر چه در كلام اكثر علماء تصريح باين نيست اما از دليل ايشان بر كفر منكر ضرورى اين دين بر ايشان لازم مى‌آيد و در احاديث بسيار وارد شده است كه از ما نيست كسى كه ايمان برجعت ما نداشته باشد و متعه ما را حلال نداند و در باب برائت از أبو بكر و عمر و احزاب ايشان و ساير اعداء و مخالفان ايشان احاديث متواتره وارد شده است كه هر كه از ايشان بيزارى نجويد شيعه ما نيست بلكه دشمن ما است و در كتاب نفحات اللاهوت احاديث متواتره از طرق عامه و خاصه در اين باب ايراد نموده و در كتاب بحار الانوار زياده بر آن ايراد نموده و حضرت امام رضا عليه السّلام در رساله شرايع دين كه از براى مأمون نوشته است فرموده است كه محض و خالص ايمان آنست كه گواهى بدهى كه خدا يگانه است و شريك ندارد و واحد حقيقى است و اعضاء و اجزاء ندارد و همه باو محتاجند و او قائم بذات خود است و همه چيز باو قائم است و شنوا و بينا و قادر است در همه چيز و هميشه بوده است و هميشه خواهد بود و عالمى است كه به هيچ چيز جاهل نمى‌باشد و قادرى است كه هرگز عاجز نمى‌شود و بى‌نيازى است كه هرگز محتاج نميشود و عادلى است كه هرگز جور نميكند آفريننده همه چيز است و مثل او چيزى نيست و شبيه و ضد و كفوى‌