باب پنجم
در بعضى از اخبار و حالات مرتضى على (عليه السلام)
از زمان ولادت تا هنگام شهادت

در شواهد النبوّة آورده است كه: «امير المؤمنين على عليه السلام امام اوّلست، از ائمّه اثنا عشر، و شمايل و فضايل وى از آن بيشتر است كه به تقرير زبان و تحرير بيان استقصاى آن توان كرد» .

امام احمد حنبل (رحمه اللّه) فرموده كه: «از هيچ يك از صحابه كرام آن قدر فضائل به ما نرسيده است كه از امير المؤمنين على (ع) رسيده است، ولادت آن حضرت در مكّه بوده بعد از عام الفيل به سى سال روز جمعه سيزدهم ماه رجب، و شيخ مفيد (رحمه اللّه) آورده كه: «در يمن مردى بود روى توجه به محراب عبادت آورده و به مدد تقوى و زهادت، پشت بر دنياى دنى و متاع فانى آن كرده

به كوهى رفته و كنجى گرفته ز چشم خلق، چون گنجى نهفته
نام وى مثرم بن دعيب الشيقام، و به زاهد يمن مشهور، صد و نود سال از عمر او گذشته و در اين مدت از طاعت و عبادت نفور و ملول نگشته، وقتى در مناجات خود گفت: الهى از بزرگان حرم محترم خود كسى را به من بنماى تير دعاى بى‌رياى وى به هدف