نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : امامی، عبدالنبی جلد : 1 صفحه : 542
نیز
فی قوله تعالی: «ادْعُ إِلی سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَةِ وَ
الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ جادِلْهُمْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ»، [1]
فرموده: «الحکمة»، عبارت است از معرفت به مراتب افعال در حسن و قبح، و صلاح
و فساد. فرق بین حکمت و عقل در این است که عاقل گرهزننده است چیزی را که
مانع فساد گردد، و حکیم، عارف است به چیزی که مانع فساد شود، و حکمت، مشترک
است بین معرفت و عقل مستقیم، و قوله: «وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ»،
معنای وعظ، منصرف نمودن از قبیح است بر وجهی که به ترک آن رغبت حاصل کند و
در انجام آن، پارسایی نماید، و گفتهاند: «الحکمة»، نبوّت است و «الموعظة»،
قرآن. قوله: «وَ جادِلْهُمْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ»، جدال، عبارت است از
برتابانیدن خصم از راه و روشی که دارد، به طریق دلیل و برهان با آنچه
بهترین است و در آن، نرمی رفاقت، سنگینی و آرامش است با نصرت و یاری حق با
حجّت و برهان. [2] همچنین فی قوله تعالی: «وَ أَحْسَنُ تَأْوِیلًا»،
[3] فرموده: یعنی از لحاظ عاقبت و آن چیزی که کار به آن بازگشت میکند،
نیکوتر است. [4] نیز فی قوله تعالی: «ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ
السَّیِّئَةَ»، [5] فرموده: خدای تعالی به پیامبرش امر فرمود به اینکه آن
بدی را که از ناحیه کفار نسبت به او اسائه میشود، به نیکوتر از آن دفع کن،
و معنای آن، این است که: آنان وقتی قول زشتی را که مبتنی بر شرک است،
یادآوری کردند، تو در برابر آنان حجّت اقامه کن و موعظهای را بیان بفرما،
تا آنان را از راه غیر حق به جانب حق منصرف کنی و با بیان لطیف آنان را
بهسوی حق ترغیب نمایی، نظیر این قول: این مطلب جایز نیست، این سخن اشتباه
است، این بیان از نیکو بودن انحراف دارد، و بهتر از همه، این است که آنان
را با دلیل و موعظه، به حقیقت برسانی، و مفسّری گفته است: «بِالَّتِی هِیَ
أَحْسَنُ»؛ یعنی چشمپوشی کردن و گذشت کردن، و نیز گفتهاند: آن، خطاب است
به پیامبر، و مراد از آن، امّت هستند، و معنای آن این است که: کارهای زشت و
ناپسند را با یادآوری کارهای نیک آنها دفع کن. [6] [1]. نحل/ 125. [2]. تبیان، ج 6، ص 440. [3]. اسراء/ 35. [4]. تبیان، ج 6، ص 477. [5]. مؤمنون/ 95. [6]. تبیان، ج 7، ص 347.
نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : امامی، عبدالنبی جلد : 1 صفحه : 542