نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : امامی، عبدالنبی جلد : 1 صفحه : 382
بَصِیرٌ بِالْعِبادِ»، [1] فرموده: و در آخرین سخنش (مؤمن آل فرعون)، با تهدیدی پر معنا گفت: به
زودی آنچه را که من امروز به شما میگویم، به خاطر خواهید آورد، و هنگامی
که آتش خشم و غضب الهی، دامانتان را در این جهان و آن جهان گرفت، به صدق
گفتار من، پی میبرید: «فَسَتَذْکُرُونَ ما أَقُولُ لَکُمْ.»، امّا افسوس
که آن زمان، دیر است! اگر در آخرت باشد، راه بازگشت وجود ندارد، و اگر در
دنیا باشد، به هنگام نزول عذاب، تمام درهای توبه بسته میشود. سپس افزود:
من تمام کارهای خود را به خداوند یگانه واگذار میکنم که او نسبت به
بندگانش بیناست: «أُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَی اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِیرٌ
بِالْعِبادِ.»، و به همین دلیل نه از تهدیدهای شما میترسم، و نه کثرت و
قدرت شما و تنهایی من، مرا به وحشت میافکند؛ چرا که سرتاپای وجود خود را
به کسی سپردهام که قدرتش بیانتهاست و از حال بندگانش به خوبی آگاه است.
این تعبیر ضمنا دعای مؤدّبانهای بود از این مرد با ایمان که در چنگال قومی
زورمند و بیرحم گرفتار بود؛ تقاضایی بود مؤدّبانه از پیشگاه پروردگار که
در این شرایط، او را در کنف حمایت خویش قرار دهد. [2]4. تفویض در تفاسیر روایی
1. فی قوله تعالی: «فَسَتَذْکُرُونَ ما أَقُولُ لَکُمْ وَ أُفَوِّضُ
أَمْرِی إِلَی اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبادِ» [3] در مصباح
الشریعه آمده است: «قال الصادق علیه السّلام: المفوض امره الی اللّه فی
راحة الابد و العیش الدائم الرغد، و المفوض حقا هو الفانی عن کل همة دون
اللّه تعالی، کما قال امیر المؤمنین، علی علیه السّلام: رضیت بما قسم اللّه
لی، و فوضت امری الی خالقی؛ کما احسن اللّه فیما مضی، کذلک یحسن فیما بقی.
قال اللّه عزّ و جلّ فی المؤمن من ال فرعون:" وَ أُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَی
اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبادِ. فَوَقاهُ اللَّهُ سَیِّئاتِ ما
مَکَرُوا وَ حاقَ بِآلِ فِرْعَوْنَ سُوءُ الْعَذابِ"، و التفویض خمسة احرف