فرهنگ قرآن - امامی، عبد‌النبی - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : امامی، عبد‌النبی جلد : 1 صفحه : 329

مسلمون و آنچه این مفاد را فایده دهد، مانند: الذین اسلموا و مسلمات و من اسلم و امثال ذلک از چیزهایی که متعلّق به تسلیم، اسلام و سلامة است، اصل معنا در همه آنها، اطاعت، فرمانبرداری، پیروی نمودن، ترک مخالفت و اذیت کردن است. گفته می‌شود:
اسلم و استسلم، وقتی است که اطاعت و فرمانبرداری باشد، و گفته می‌شود که بهشت، دار السّلام است، و سلام است؛ چون آنکه داخل در آن شود، از عذاب خلاصی می‌یابد، و گفته می‌شود: «سلمت وجهی للّه»؛ یعنی عبادتم را برای او خالص گردانیدم و او را اطاعت نمودم در آنچه مرا بدان امر نمود و از آن نهی فرمود، و به همین جهت این دین، اسلام نامیده شد و به‌طور کلّی مرجع همه، تسلیم و سلامت است، و مخفی نیست که نه تسلیم به خدای متعال، و نه تسلیم به پیامبرش، محقق شود، و نه سلامت از عذاب، و نه سلامت از شرک و شک حاصل گردد، مگر به قبول ولایت، اطاعت از ائمه معصومین علیهم السّلام و تسلیم برای آنها. البتّه، تسلیم به آنها، تسلیم به خدای سبحان است و به وسیله آن، اسلام حاصل گردد و استحقاق بر سلامتی و سلام هست. البتّه، هرکس اقرار به ولایت آنان نکند، مسلمان نیست، اگرچه اقرار به نبوت پیامبر صلّی اللّه علیه و آله بنماید، و برای همین در اخبار، تأویل مسلمین به آنان و به شیعیانشان وارد شده است؛ زیرا تسلیم آنان به سبب برتری و ولایت آنان است و در اخبار، تأویل سلام، سلم، و اسلام، تسلیم و امثال آن به داخل شدن در ولایت و تسلیم آن بودن وارد شده است، حتی وارد شده که تسلیم پیامبر صلّی اللّه علیه و آله به تسلیم شدن نسبت به ولایت وصیّ او، علی علیه السّلام، است. [1]
در فرهنگ لغات آمده که: سلّم علیه؛ یعنی بر او درود و سلام داد. سلّمه؛ یعنی به او سلام داد، واگذار کرد به او، واگذار و تسلیم کرد او را به دیگری، و سلّم بالامر؛ یعنی تسلیم به امر تسلیم شد. [2]
در فرهنگ عمید نیز آمده: تسلیم؛ یعنی گردن نهادن، رام شدن، واگذار کردن و سپردن. [3]

[1]. مقدمه برهان، ص 125.
[2]. ملخّص المنجد و منتهی الأرب، ص 352.
[3]. فرهنگ عمید، ص 388.

نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : امامی، عبد‌النبی جلد : 1 صفحه : 329

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست