فرهنگ قرآن - امامی، عبد‌النبی - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : امامی، عبد‌النبی جلد : 1 صفحه : 328

فِیها»، یعنی خدای متعال آن را از عیوب سالم گردانیده، و درباره این سخن او: «إِلَّا مَنْ أَتَی اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ»، گفته‌اند: یعنی سالم از حبّ دنیا. قوله: «إِذْ جاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ»، یعنی آن هنگام که خدای متعال را تصدیق نمود و به او قلبا ایمان آورد و خالص از شرک و منزه و بیزار از گناه، کینه و خیانت گردید، که او به این روش زندگی نمود و بر این نهج هم وفات یافت. گفته‌اند: «بِقَلْبٍ سَلِیمٍ»، یعنی به غیر خدای متعال، از هرچه که سوای اوست، تعلّقی پیدا نکند؛ همچنان که این سخن از امام صادق علیه السّلام روایت شده است. این گفته حق تعالی: «إِنَّ الدِّینَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلامُ»، یعنی به‌جز اسلام، هیچ دینی مورد رضایت خدای تعالی نیست، و اسلام بر دو نوع است: یکی بدون ایمان است، و آن، عبارت از اعتراف و اقرار به زبان می‌باشد، و دومی، با اعتراف به زبان، اعتقاد کافی و وافی بالفعل دارد. در حدیث است که گفته شد: اسلام چیست؟ فرمودند: دین خدای متعال، نامش اسلام است. پس کسی که اقرار به دین خدای متعال کند، مسلمان است و کسی که عمل کند به آنچه خدای متعال بدان امر فرموده، او مؤمن است. فرق بین اسلام و ایمان، بنا بر آنچه در حدیث آمده، این است که اسلام شهادت به: «لا إله إلّا اللّه» و تصدیق به پیامبر او صلّی اللّه علیه و آله است که با آن، خونش حفظ شود و نکاح و ارث اسلامی به او تعلّق گیرد، و بر ظاهر این مطلب، جماعت ناس هستند. ایمان، عبارت است از هدایت و آنچه از اسلام که در دل‌ها ثابت بوده و آنچه از عمل که ظاهر است و یک درجه از اسلام بالاتر می‌باشد؛ زیرا ایمان با اسلام بر حسب ظاهر، مشترک است و حال آنکه اسلام با ایمان بر حسب باطن، اشتراک ندارد. سلم در بیع بوده و آن در وزن و معنا مانند «سلف» است (به معنای پیش‌خرید)، و در حدیث است که: «استلم الحجر»؛ یعنی لمس کرد آن را یا با بوسیدن آن و یا با دست، و آن؛ یعنی استلم، افتعل از سلم به معنای تحیّت است. [1]
در مقدمه کتاب مرآة الانوار و مشکوة الاسرار فرموده: سلم، سلام، تّسلیم، أسلام،

[1]. مجمع البحرین، ص 476- 475.

نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : امامی، عبد‌النبی جلد : 1 صفحه : 328

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست