نشده و حاجت بكار بردن درجه دوم فضلا از سوم افتد و چنانچه سعى مرد در اعمال اين دو وجه عقيم و نتيجه نبخشيد و نوبت بمرتبۀ آخر رسيد نبايستى آن را طورى بكار برد كه بزن اذيت و آزارى رسانيده يا مجروحش سازد.

5-شقاق و آن وقتى است كه نشوز و كراهت از هر دو طرف باشد.

و در چنين موردى امر بحكميت رجوع خواهد شد.چنانكه در قرآن مجيد است:

«فَابْعَثُوا حَكَماً مِنْ أَهْلِهِ وَ حَكَماً مِنْ أَهْلِهٰا» پس اگر حكمها توانستند آنها را با با هم آشتى دهند مطلوب حاصل است و الا چاره‌يى نيست جز اينكه با اذن بين آنها تفريق شود و ممكن است اين امر قبلا پيش‌بينى شده و حكمها آن را در ضمن عقد لازمى تحصيل كرده باشند.

6-طلاق-از مختصات عقد دائم طلاق است و در منقطع جارى نيست بلكه انتهاء آن يا بسر آمدن مدت است يا ببذل مدت.

(كليات حقوق ص 29،31)

نِكاحِ أهلِ كِتاب

-(اصطلاح فقهى) در كليات حقوقى آمده است:

پس مسلمان نمى‌تواند با كافر يعنى كسى كه منكر وحدانيت حق تعالى است.

ازدواج نمايد چنانكه در قرآن مجيد فرموده «لاٰ تُنْكِحُوا الْمُشْرِكِينَ حَتّٰى يُؤْمِنُوا وَ لَعَبْدٌ مُؤْمِنٌ خَيْرٌ مِنْ مُشْرِكٍ وَ لاٰ تُمْسِكُوا بِعِصَمِ الْكَوٰافِرِ» و در اين حكم فرقى بين كفر اصلى و ارتداد نيست.

پس اگر زن كافر قبل از دخول بدين اسلام درآيد بين آنها افتراق حاصل خواهد شد و اگر تشرفش بدين اسلام بعد از دخولباشد زن در مدت عده منتظر خواهد شد اگر شوهرش اسلام اختيار نمود ازدواجشان كما كان باقى خواهد بود و الا از او جدا شده مستحق تمام مهر است.

و اگر شوهر قبل از دخول بدين اسلام درآيد بايد از زنش كه بحالت كفر باقى مانده كناره‌گيرى نمايد،و بقول مشهور زن مستحق نصف مهر خواهد بود و مقتضاى قاعده سقوط مهر است زيرا اين نوع تفريق در حكم فسخ است نه طلاق.

و اگر مرد بعد از دخول،اسلام اختيار كرده باشد مرد در ايام عده زن صبر خواهد نمود اگر زن هم باو پيوست و بدين اسلام در آمد زن و شوهر خواهند بود و الا بين آنها تفرقه حاصل شده و زن استحقاق تمام مهريه را خواهد داشت.

ازدواج مرد مسلمان با زن كتابيه مثل يهود و نصارى بقول بعض از فقهاء جائز است چنانكه ظاهر آيه شريفه و المحصنات من المؤمنات و المحصنات من الذين أوتوا الكتاب در سورۀ مائده بر آن دلالت دارد و ناسخى هم در قرآن ندارد بنا بر اين منعى كه از آن در بعض اخبار شده حمل بر كراهت خواهد شد.

و بعضى بطور مطلق منع از آن كرده‌اند.و بعضى منع را اختصاص بعقد دائم داده و عقد انقطاعى را جائز دانسته‌اند.

نِكاحِ سارى در ذَرّات

-(اصطلاح عرفانى)كنايه از توجه حبى حق تعالى است كه فرمود«فأحببت ان اعرف فخلقت الخلق لكى اعرف»كه وصلت بين خفا و ظهور است كه اصل نكاح سارى است در