responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ معارف اسلامی نویسنده : سجادی، جعفر    جلد : 3  صفحه : 2044

و ازدواج آنها با ارواح اشياء ديگر بوجود آيند چنانكه گويند«حقايق صور»اجتماعات اسمائيه‌اند و«ارواح»اجتماعات حقايق‌اند و«مظاهر مثاليه و جسميه»صور اجتماعات روحانيه‌اند (از مصباح الانس ص 36).

نِكاحِ اوَّل

-(اصطلاح فلسفى)اين اصطلاح مأخوذ از قرآن «وَ أَرْسَلْنَا الرِّيٰاحَ لَوٰاقِحَ» ميباشد و بالجمله امتزاج طبايع بعضى را با بعضى ديگر نكاح گويند كه موجب پديد آمدن مواليد است (از اخوان ج 3 ص 112).رجوع به امتزاج و اختلاط شود.

نِكاحِ دائِم

-(اصطلاح فقهى)در برابر نكاح موقت احكامى كه اختصاص بعقد دائم داشته و در منقطع جارى نيست:

1-ارث اختصاص بعقد دائم داشته اما منقطعه با عدم شرط توريث قطعا ارث نمى‌برد و با شرط هم بنا بر قول اصح.

2-نفقه-زوجه دائمى مستحق نفقه است و منقطعه با اطلاق عقد استحقاق آن را ندارد و ممكن است بموجب شرط استحقاق پيدا كند.

3-حق قسم-زوجه دائمى هر چهار شب يك بار حق مضاجعه دارد كه با زوج يكجا بخوابند و هر چهار ماه يك مرتبه حق مواقعه دارد.

اين حق براى منقطعه نيست و ممكن است بوسيلۀ شرط استحقاق يابد آن هم وقتى صحيح است كه مزاحم با حق قسم زوجه دائمى نباشد.زن ميتواند حق قسم خود را اسقاط نموده و آن را بشوهرش صلح نمايد و يا آن را بضرر خود ببخشد.

4-نُشُوز-وقتى شوهر از اداء حقوق زن كه عبارت از نفقه و حق مضاجعه و مواقعه است خوددارى كرد يا با او بطور معروف معاشرت ننموده مرد ناشز خواهد شد و زن هم حق دارد از اداء حق او خوددارى نمايد.

و اگر مرد به سوء سلوك و بدرفتارى خود ادامه داده و مرتدع نشود زن به حاكم شرع رجوع خواهد نمود فاما امساك بمعروف او تسريح باحسان.

زن هم اگر از اداء حق مرد امتناع كند و بدون داشتن عذرى از او تمكين ننمايد يا سلوكش با او بطور معروف نباشد خود را عبوس و ترش رو نشان داده و بطور خشونت و درشتى حرف بزند و يا بدون اذن او از خانه بيرون رود و هر چه از اين قبيل باشد او هم ناشزه است و حقوقش ساقط گرديده و تا با طاعت برنگردد مستحق نفقه نخواهد بود.

در اين موقع نمى‌بايست مرد متانت و بردبارى را از دست داده و با زن معاملۀ متقابله نمايد بلكه براى اينكه او را براه آورد ميبايست درجۀ اول از درجات سه‌گانۀ مذكور در آيه شريفه را «فَعِظُوهُنَّ وَ اهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضٰاجِعِ وَ اضْرِبُوهُنَّ فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلاٰ تَبْغُوا عَلَيْهِنَّ سَبِيلاً» بكار برد يعنى او را پند و نصيحت داده و از تبعات و عواقب كارهاى ناشايسته آگاهش سازد.

تصور نمى‌رود با سوء سريره نداشتن زن و بى‌تقصيرى مرد اين مقدار مؤثر واقع

نام کتاب : فرهنگ معارف اسلامی نویسنده : سجادی، جعفر    جلد : 3  صفحه : 2044
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست