در اصطلاحات صوفيه بدان اضافه شده است و اظهار آيات و كرامات بدون امر واردى.

مولوى گويد:

مشورت با نفس خود گر ميكنى
هر چه گويد كن خلاف آن دنى
گر نماز و روزه مى‌فرمايدت
نفس مكارست مكرى زايدت
مشورت با نفس خود اندر فعال
هر چه گويد عكس آن باشد كمال
در قرآن مجيد از مكر مكاران سخت نكوهش شده است و فرمايد وَ مَكَرُوا مَكْراً وَ مَكَرْنٰا مَكْراً وَ هُمْ لاٰ يَشْعُرُونَ.

فَانْظُرْ كَيْفَ كٰانَ عٰاقِبَةُ مَكْرِهِمْ أَنّٰا دَمَّرْنٰاهُمْ وَ قَوْمَهُمْ أَجْمَعِينَ.

وَ قَدْ مَكَرُوا مَكْرَهُمْ وَ عِنْدَ اللّٰهِ مَكْرُهُمْ وَ إِنْ كٰانَ مَكْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبٰالُ قَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ.

مولانا گويند:

مكر آن فرعون سيصد تو شده
جمله ذل او و قمع او شده
مكر شيطانست تعجيل و شتاب
لطف رحمانست صبر و اجتناب
مكر حق را بين و مكر خود بهل
اى ز مكرش مكر مكاران خجل
چونكه مكرت شد فناى مكر رب
پر گشائى يك كمينى بو العجب

مُكْرَميَّه

-(اصطلاح ملل و نحل)فرقۀ از ثعالبه‌اند از فرق خوارج پيرو ابى مكرم گويند تارك نماز كافر است.و بالاخره هر آن كس كه جاهل به توحيد و وجود خدا بود كافر است.

(از مختصر الفرق ص 87)

مَكْفول

-(اصطلاح فقهى)شخصى كه مورد كفالت است كه مكفول منه يا عنه هم گويند رجوع به كفالت شود.

مَكفول لَه

-(اصطلاح فقهى)كسى كه كفالت به نفع او شود كه احضار شخصى را در موقع خود ميخواهد.رجوع به كفالت شود.

مُكَلَّف

-(اصطلاح فقهى)شخص بالغ (مرد 15-دختر 9 سال)و عاقل و عالم باحكام را گويند.

(از كشاف ص 1255)

مَلَأ اعْلى

-(اصطلاح فلسفى)مراد از ملا اعلى عالم بالا است.(از اخلاق ناصرى ص 30).

مَلَأ مُتَشابه

-(اصطلاح فلسفى)ملا متشابه عبارت از جسمى است كه يافت نشود در آن امور مختلفة الحقائق و بعضى گويند مراد جسم غير متناهى است.(دستور ج 3 ص 321-كشاف ص 1312).

مَلائِكَه

-(اصطلاح مذهبى و علوم غريبه)اين اصطلاح را فلاسفۀ اسلام بكار برده‌اند.

مراد از ملائكه عقول مجرده و نفوس فلكيه و ارواح مجرده‌اند كه تصرف در عنصريات كنند و شيطان عبارت از قوت متخيله است و براى هر فلكى روحى است كلى كه منشعب شود از آن ارواح زيادى (كشاف ص 544).

در حديث است:

ان الله خلق الملائكة من عقل بلا شهوة و خلق البهائم من شهوة بلا عقل و خلق الانسان من عقل و شهوة فمن غلب عقله شهوته فهو خير من الملائكة و من غلب