باشد و مقام مراد فوق مقام مريد است.

اهل تصوف لفظ مريد و مراد را بدو معنى اطلاق كنند يكى بر مقتدى و مقتدى و ديگر بر محب و محبوب اما مريد عين مقتدى آنست كه ديدۀ بصيرتش بنور هدايت بينا گرديده و به نقصان خود نگرد و آتش كمال در نهادش بر افروزد و آرام نگيرد الا با حصول مراد و وجود قرب حق.

ابو عثمان خيرى گويد:مريد كسى است كه دل او مرده باشد از هر چيزى غير از خدا و تنها خداى را بخواهد و قرب او را خواستار باشد و بدو مشتاق باشد.

و بعضى گويند مريد كسى است كه از ارادۀ خود وارسته باشد.

جنيد گويد مريد كسى است كه صاحب سير باشد و مراد صاحب طير باشد.

و بالجمله از نظرى عارفان آنست كه قوت ولايت عارف بمرتبت تكميل رسيده باشد و مراحل سير و سلوك را طى كرده و طرق ارشاد و تربيت بنظر عيان بديده و بامداد جذبات الهى از مدارج قلبى و معارج روحى گذشته و بعالم كشف و يقين رسيده و بمشاهده و معاينه پيوسته و بمرتبت شيخى و مقتدائى رسيده باشد.

مراد،عارفى است كه او را از خود اراده نباشد و بنهايت مقامات رسيده باشد و مقام مراد فوق مقام مريدست.

(از مصباح الهدايه ص 80) و بالجمله:

اهل تصوف لفظ مريد و مراد را بردو معنى اطلاق كنند يكى بر مقتدى و مقتدى و ديگر بر محب و محبوب اما مريد بمعنى مقتدى آنست كه ديدۀ بصيرتش بنور هدايت بينا گرديده و به نقصان خود نگرد و آتش كمال در نهادش بر افروزد و آرام نگيرد الا با حصول مراد و وجود قرب حق.

(از شرح منازل ص 124-لمع ص 342 مصباح الهدايه ص 80) و نيز ابو عثمان حيرى گويد:مريد كسى است كه دل آن بيزار باشد از هر چيزى غير از خدا و تنها خداى را بخواهد و قرب او را خواستار باشد و بدو مشتاق باشد.

و بعضى گويند:مريد كسى است كه كلا از ارادۀ خود وارسته باشد.

جنيد گويد:مريد كسى است كه در سير باشد و مراد در طير باشد.

(لمع ص 341 مصباح الهدايه ص 79-82).

وحى فرستاد كه يا موسى:خواهى كه بجايى رسى؟مراد خود فداى مراد ازلى ما كن و ارادت خود در باقى كن.

(از عده ج 3 ص 35)

مُراعاتِ نَظير

-(اصطلاح ادبى)از جمله محسنات معنوى مراعات نظير است كه تناسب و توفيق هم نامند و ايتلاف و تلفيق هم نامند و آن جمع ميان امرى باشد با آنچه مناسب با اوست مانند شمس و قمر «الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ بِحُسْبٰانٍ» رجوع به(المعجم ص 283)شود (از مطول ص 352) در ابدع آرد مراعات نظير جمع كردن