4-وقتى شكار باصابت تير هلاكتش مستند بحد و برندگى آن باشد نه ثقل و سنگينى آن.و بر فرض قصور دلالت لفظى بر كفايت يا عدم كفايت هلاكت مستند بساچمه و فشنگ مرجع اصل عملى است.

5-شكار در حالى كه داراى حيات استقرارى است از نظر غائب نشده باشد پس اگر بعد از غيبت آن را بيابند و معلوم نشود كه هلاكتش مستند بتيرى است كه باو اصابت كرده يا جهت ديگرى داشته خوردن گوشت آن حلال نخواهد بود.

6-هلاكتش مستند بسگ شكارى يا اصابت تير باشد پس اگر تير به آن اصابت كرده و از بلندى افتاده باشد يا پس از اصابت تير در آب افتاده و غرق شده باشد خوردن گوشت آن حرام است.

7-حيوان مملوك نباشد پس اگر آثار ملكيت در آن مشاهده شود مثل اينكه طوقى در گردنش باشد نه صيد آن حلال است و نه خوردنش.

8-وجود قصد است،پس اگر شخص بدون قصد شكار،تيرى انداخت و به شكار اصابت نمود بدون تذكيه حلال نخواهد بود.

(كليات حقوقى ص 206،207) ديگر اينكه:

آب و گياهانى كه در اراضى بلا صاحب روئيده شده باشد از مباحات محسوب بوده و تا وقتى كه تحت حيازت قرار نگرفته‌اند هر كس حق دارد از آنها منتفع گردد.

(كليات حقوقى ص 204)

مُبادَلَة

-(اصطلاح فقهى)انواع معاملات است .

مُبادَلَةُ الرَّأسَيْن

-(اصطلاح ادبى) نزد بلغاء آنست كه دو لفظ متجانس در كلام آرند كه در اولين حروف مختلف باشند چون«سلام و كلام و سلامت و ملامت» (از كشاف ص 162).

مَبادى

-(اصطلاح فلسفى)مبادى جمع مبدأ است و مبادى اشياء ابتداء و علل اوليه اشياءاند.مبادى اجسام عناصر اربعه‌اند و...و مبادى كون و فساد ماده و صورت است (تهافت التهافت ص 145-تفسير ما بعد ص 73).

و از نظر عرفا عبارت از امورى است كه سالك در مبدأ سير خود بايد رعايت كند مانند صوم و صلاة و غيره و بالاخره آداب شرعى است كه مبتديان سلوك ناگزير از رعايت آن ميباشند.

فارابى گويد:مبادى وجود چهار بود.

ما ذا،بما ذا،كيف وجود الشيء و عما ذا.

رجوع به تحصيل السعادة ص 5

مَبادى أَرْبَعَه

-(اصطلاح فلسفى) مبادى اربعه هم اطلاق بر عناصر اربعه ميشود و هم بر علل اربعه(ماده،صورت، فاعل و غايت)ميشود (از شفا ج 2 ص 535).

مَبادىِ أَفْعال

-(اصطلاح فلسفى)كليۀ افعال اختيارى كه از انسان صادر ميشود مسبوق بمقدمات و مبادى چند است كه آنها را مبادى عامۀ افعال مينامند و عبارتند از تصور فعل،اعتقاد بنفع و ضرر آن، شوق،اجماع يعنى ارادۀ جازم و قوت محركۀ عضلات.