طَلاقِ عِدّى

-(اصطلاح فقهى)رجوع به طلاق شود.

در كليات حقوقى آمده است:

-طلاق عدى قسمتى است از طلاق رجعى و آن عبارت است از اينكه طلاق طبق شرائط واقع شده باشد و مرد پس از رجوع و مواقعه در طهر ديگرى زن را طلاق دهد.

(كليات حقوق 305)

طَلَب

-(اصطلاح عرفانى)يعنى خواستن و طلب كردن چيزى بعد از وجود آن چيز است و بايد نمونۀ از آن موجود باشد و در اصطلاح طلب،جستجو كردن از مراد است و مطلوب و مطلوب در وجود طالب هست و ميخواهد تمام مطلوب را بيابد و تمام مطلوب را هم بايد در وجود بطلبد و اگر از خارج بطلبد نيابد.

و حقيقت طلب در هر دلى گروست، مرد اين كار مردى عظيم است،و درد اين درد،دردى اليم است،مرد دردش در ميان بايد و وى را ديده ده بيگمان بايد.

حافظ گويد:

سالها دل طلب جام جم از ما ميكرد آنچه خود داشت ز بيگانه تمنا ميكرد
و بالجمله طلب عبارت از معرفت خداست بدليل و وجدان.

(شرح كلمات بابا طاهر ص 159).

طلب اى عاشقان خوش رفتار طرب اى نيكوان شيرين كار
تا كى از خانه هين ره صحرا تا كى از كعبه هى در خمار
و گفته‌اند«الطلب حجاب المطلوب و المطلوب حجاب الطالب»و طلب كردن دليل نايابى مطلوبست در وجود خود و بعد از بيدار شدن،مطلوب خود حجابى است براى طالب،زيرا هر گاه مطلوب خود حاصل شود،طالب و طلب او گم شود.

(از شرح كلمات باباطاهر س 159).

ماها بكدام آسمانت جويم سرو بكدام بوستانت جويم
حورا بكدام خان و مانت جويم سر گشته منم كه من نشانت جويم
انصارى گويد:هر چه بطلب يافتنى بود فرومايه است،يافت حق رهى را پيش از طلب اما طلب او را پيشين پايه است.

عارف طلب از يافتن يافت،نه يافتن از طلب،چنانكه مطيع،طاعت از اخلاص يافت،نه اخلاص از يافت،نه اخلاص از يافت،نه اخلاص از طاعت و سبب از معنى يافت،نه پيش از طلب و طالب است،پس رهى از آن در طلب است كه بى‌قرارى برو غالب است،طالب در طلب،و مطلوب حاصل پيش از طلب، اينت كارى است بس عجب و عجب‌تر آنست كه يافت نقد شد و طلب برنخاست،حق ديده و رشد و پردۀ عزت بجاست.

درياى ملاحتى و موجب حسنات قانون مكرماتى و ذات صفات
اندر طلب تو عاشقان در حسرات چون ذو القرنينى و جستى آب حيات
حال بزرگان خواهى و راه بزرگان نارفتۀ،كعبه مواصلت جويى،باديه مجاهدت نابريده،نهايت دولت دوستان بينى،محنت ايشان ناديده،تو پندارى قلم عهد برجان عاشقان آسان كشيدند،يا رقم دوستى بر دل ايشان رايگان زدند،ايشان بهر چشم