از تكبير اول شهادتين و صلاة بر نبى بعد از تكبير دوم و بعد از تكبير سوم دعا بر مؤمنين و مؤمنات و بعد از تكبير چهارم دعا بر مؤمن مكلف و بالجمله نماز ميت بعد از تكبيرة الاحرام مشتمل بر چهار تكبير است و اجزاء واجبۀ آن هفت است نيت، قيام،تكبيرات اربع و تكبيرة الاحرام و در آن هيچ نوع طهارتى شرط نيست(از شرح لمعه ج 1 ص 34-الفقه على...ص 401 عروه 147).

و يحب الصلاة على كل من بلغ ممن له حكم الاسلام و واجبها القيام و استقبال المصلى القبلة و جعل رأس الميت الى يمين المصلى مستعليا و النية مقارنة متقربا للتكبير و تكبيرات خمس احديها تكبيرة الاحرام يتشهد الشهادتين عقيب الاولى و يصلى على النبى و اله عقيب الثانى و يدعو للمؤمنين و المؤمنات عقيب الثالثة و يدعوا للميت عقيب الرابعة و لا يشترط فيها الطهارة من الحدث و لا التسليم..

(از شرح لمعه ج 1 ص 34-35)رجوع به نماز ميت شود.

صَلاةِ نافِله

-(اصطلاح فقهى)نمازهاى مستحبى بسيارند و بحكم«الصلاة خير موضوع»هر اندازه توانند ميتوانند بخوانند و افضل همان رواتب يوميه است و نمازهاى زيارت و تحيت است.

صَلاةِ نيابَت

-نماز استيجارى است كه به نيابت از غير يعنى ميت خوانند.

صَلاة نَذر

-رجوع به نماز نذر شود.

صَلَواتِ واجِبَه

-(اصطلاح فقهى) نمازهاى واجبه عبارتند از 1 نمازهاى يوميه 2 نماز جمعه با شرائط 3 نماز عيدين با شرائط 4 نماز اموات 5 نماز طواف براى حاج 6 نمازهاى ملزم بنذر و عهد و قسم.(از عروة ص 194-شرح لمعه ج 1 ص 42)

صَلاةِ وُسطى

-(اصطلاح فقهى) ظاهرا نماز ظهر باشد كه نماز ميانه است كه ما بين نماز ليل و عشا است است برخى نماز صبح را دانند كه بين دو نماز روز و دو نماز شب است ابو حنيفه نماز عصر را داند «حٰافِظُوا عَلَى الصَّلَوٰاتِ وَ الصَّلاٰةِ الْوُسْطىٰ» (از كشاف ص 950)

صَلاةِ وَصيَّة

-(اصطلاح فقهى)يكى از نمازهاى مستحبه است كه بين مغرب و عشا خوانند دو ركعت است در ركعت اول بعد از حمد 12 مرتبه سورۀ اذا زلزلة و در ركعت دوم بعد از حمد 15 مرتبه سوره توحيد خوانده شود (از عروة ص 159،369)

صَلاةِ يَومُ الغَدير

-(اصطلاح فقهى) اين نماز را در 18 ذى الحجة خوانند و دو ركعت باشد كه در هر ركعتى بعد از حمد ده مرتبه سورۀ توحيد و ده مرتبه آية الكرسى و ده مرتبه سوره قدر را خوانند.

صِلَه

-اداء مال باشد بدون مقابلت بعوض و حروف زوائد را اديبان حروف صله گويند و جملۀ خبريۀ كه بعد از موصولات واقع شوند،صله گويند و صله بايد مشتمل باشد بر ضميرى كه بموصول برگردد.و در افراد و تثنيه و جمع مطابق با موصول باشد و در صله«من»جائز است رعايت لفظ شود و معنى مانند« إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا .. اَلَّذِينَ هُمْ عَنْ صَلاٰتِهِمْ سٰاهُونَ . اَلَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ فَمِنْهُمْ مَنْ يَمْشِي عَلىٰ بَطْنِهِ ».