كند و گويد«اللهم انت ولى نعمتى و القادر على طلبتى تعلم حاجتى و اسألك بحق محمد و آله» (از عروه ص 368).

صَلاةِ فَريضه

-(اصطلاح فقهى) رجوع به نمازها شود

صَلاةِ قَصر

-(اصطلاح فقهى)نماز قصر همان نماز شكسته است و بر مسافر در سفر مشروع واجب است نماز خود را به قصر خواند و آن در نمازهاى چهار ركعتى دو ركعت باشد بجز دائم السفر كه نماز را تمام خواند و نماز خوف هم قصر باشد.

(از الفقه على...ص 358).

صَلاةِ قَضاء

-(اصطلاح فقهى) مراد نماز قضاء يوميه است در صورتى كه فوت شود عمدا يا سهوا يا جهلا يا از جهت خواب يا مرض يا غير آن چنانكه باطلا در وقت انجام داده باشد (از عروة ص 294).رجوع به نماز قضا شود

صَلاةِ لَيلَةُ الدَّفن

-(اصطلاح فقهى) كه نماز شب قدر گويند و آن دو ركعت است در ركعت اول بعد از حمد آية الكرسى تا هُمْ فِيهٰا خٰالِدُونَ خوانده شود و در ركعت دوم بعد از حمد سوره قدر،ده مرتبه خوانده شود و بعد از سلام بگويد ثواب آن را بقبر فلان ميفرستم و بهتر است كه صدقه داده شود و در درجۀ دوم نماز بايد خوانده شود و اولى جمع بين آن دو است و ظاهر اين است و يك نماز دو ركعتى هم گفته‌اند و اين نماز را ناچار باستيجار توان خواند يك نفر يا چند نفر (از عروة ص 364).

صَلاةِ مَريض

-(اصطلاح فقهى) مريض اگر قادر نباشد كه نماز يوميه خود را قائما بخواند تواند كه قاعدا بخواند و اگر نتواند خوابيده با ايماء و اشاره،براى هر ركنى و جزئى اشارتى كند.

(از الفقه على....ص 382).

صَلاةِ مُسافِر

-(اصطلاح فقهى) مسافر كسى است كه با قصد 8 فرسخ طى مسافت از حد ترخص بگذرد و يا چهار فرسخ رفتن و چهار فرسخ برگشتن و در منزل گاهى،قصد اقامت نكند و در طول مسافت در محلى علاقۀ ملكى نداشته باشد و يا 30 روز بدون قصد اقامت در محلى نماند و يا دائم السفر نباشد و سفر او حرام نباشد و حد اقل در شهرى نباشد كه 6 ماه در آن اقامت كرده باشد و در اين صورت نماز او قصر است يعنى نمازهاى چهار ركعتى را دو ركعت خواند (از شرح لمعه ج 1 ص 95).

صَلاةِ مَندوب

-(اصطلاح فقهى) رجوع شود به صلاة نافله و رجوع به نمازهاى واجبه شود

صَلاةِ مَنذور

-اين نماز تابع نذر باشد هر طور كه تعهد شده است بايد انجام شود،نهايد بايد نذر مشروع باشد

صَلاةِ مَيِّت

-(اصطلاح فقهى)نمازى را گويند كه بر ميت خوانند در موقع دفن پس از تغسيل و ترتيب آن اين است كه سر ميت را بطرف راست نمازگزار قرار دهند و بر پشت رو بقبله بخوابانند جلو نمازگزار و نمازگزار رو بقبله ايستاده و نمازگزار نيت كند متقربا الى اللّه مقارن با تكبير و پنج تكبير بگويد اول تكبيرة الاحرام و بعد