«عقلا» بر «امت» واجب است. بعضى گويند كه واجب است، عند الخوف و ظهور فتنه‌ها، اما با وجود امنيت واجب نيست، چون اختيار نبى و پيغمبر «عقلا» بر خداى تعالى واجب باشد بطريق اولى و اكدّ و ابلغ «نصب امام» بر خداى تعالى واجب باشد، بلكه «ختم نبوت» از خداى تعالى قبيح است و به ابقاى تكليف جايز نيست، مگر وقتى كه بدل نبوت تقدير رفته باشد، و امرى كه بدل نبوت تواند جز امامت نيست.

زيرا نصب امام «لطف» است، «معلوم عدم الفاسد» و هر لطف معلوم عدم الفاسد واجب است بر خداى تعالى، پس «نصب امام» واجب است بر خداى تعالى و هو المطلوب، اگر اهل سنت گويند: نصب امام وقتى «لطف» باشد كه امام ظاهر و قادر بر تنفيذ احكام و اعلام اسلام باشد، و اين نزد شيعه اماميه واجب نباشد چه تجويز كنيد كه امام غايب باشد، و بر تقدير حضور متصدى امر امامت نباشد، پس چگونه «لطف» تواند بود؟ جواب گوئيم كه ما تجويز غيبت و تقاعد بنابر خوف از دشمنان و وجوب تقيه كنيم نه بدون آن، و چون چنين باشد، وجود امام با غيبت و تقاعد نيز «لطف» باشد، چه هرگاه مكلّف معتقد باشد به وجود امام، و داند كه غيبت و تقاعد او سبب خوف است، پس در هر ساعت كه اسباب تقيه و خوف بر طرف گردد، امكان حضور و تصدى امر امامت حاصل شود. اعتقاد به اين معنى موجب انزجار شيعۀ امامى از معاصى گردد، به خلاف آن كه معتقد به وجوبش نباشد.

پس ثابت شد، كه اصل وجود امامت بهر نحوى كه باشد لطف، حضور امام و تصرف او در امور نيز لطفى ديگر، كه مانع آن لطف از جانب بندگان است، نه از جانب خداوند، پس آنچه بر خداى تعالى واجب است، ايجاد امامت است، امّا تصرف دادنش در امور به اختيار رعيت است، تا جبر لازم نيايد.

فاضل مقداد گويد: مستحق اين «امامت» يا رياست عامه بايد شخص معين و معلومى بوده، يعنى از جانب خداوند متعال استحقاق آن را يافته باشد، و «خدا» و «رسول» او را نصب فرموده باشند، بلكه بايد نام او در دفتر قضا ثبت باشد. ديگر اين كه جايز نيست مستحق اين رياست در هر زمان زياده بر يك تن باشد. بايد دانست كه هر پيغمبرى امام هم هست، ولى هر امامى پيغمبر نيست. چنان كه خداوند در خطاب به ابراهيم (ع) نبى فرموده: «إِنِّي جٰاعِلُكَ لِلنّٰاسِ إِمٰاماً» ، يعنى من تو را پيشواى مردمان ساختم. امّا لطف بودن نصب امام، به جهت اين است كه او مردم را در اطاعت به خداوند نزديك، و از معصيت به او دور مى‌سازد، و در نزد شيعه اماميه هر دليلى كه دلالت بر «نصب نبى» دارد، نيز دلالت دارد بر وجوب «نصب