سپس به رحم او منتقل شود، اولاً آيا اين عمل شرعاً جايز است؟ ثانياً آيا كودكى كه متولد مى‌شود فرزند آن مرد است و از نظر شرعى به او ملحق مى‌شود؟ و ثالثاً آيا فرزندى كه به دنيا مى‌آيد از صاحب نطفه ارث مى‌برد؟ ج: عمل مذكور فى نفسه اشكال ندارد و كودك به صاحب تخمك و رحم ملحق مى‌شود و الحاق آن به صاحب نطفه هم بعيد نيست ولى از او ارث نمى‌برد.

س 1274: آيا تلقيح نطفه مردى اجنبى به همسر مردى كه بچه‌دار نمى‌شود، از طريق قرار دادن نطفه در رحم او جايز است؟ ج: تلقيح زن از طريق نطفه مرد اجنبى فى نفسه اشكال ندارد ولى بايد از مقدمات حرام از قبيل نگاه و لمس حرام و غير آنها اجتناب شود و به هر حال در صورتى كه با اين روش كودكى به دنيا بيايد، ملحق به شوهر آن زن نمى‌شود بلكه ملحق به صاحب نطفه و به زنى است كه صاحب رحم و تخمك است.

س 1275: اگر زن شوهردارى به علت يائسگى يا غير آن تخمك‌گذارى نكند، آيا جايز است تخمكى از زن دوم شوهرش بعد از تلقيح با نطفه شوهر به رحم او منتقل شود؟ و آيا در اين مورد تفاوتى هست بين اينكه او يا زن دوم همسر دائم باشند يا موقت؟ 2-كداميك از دو زن مادر كودك خواهند بود؟ صاحب تخمك يا صاحب رحم؟ 3-آيا اين عمل در صورتى كه نياز به تخمك همسر ديگر بخاطر ضعف تخمك زن صاحب رحم باشد به حدّى كه در صورت لقاح نطفه شوهر با آن، خوف اين وجود داشته باشد كه كودك معيوب متولد شود، نيز جايز است؟ ج:1 اصل عمل مذكور شرعاً مانعى ندارد و در اين حكم، فرقى نيست بين اينكه نكاح آنان دائم باشد يا منقطع و يا يكى دائم باشد و يكى منقطع.

2-كودك ملحق به صاحب اسپرم و تخمك است و الحاق او به صاحب رحم هم، مشكل است، بنا بر اين بايد در ترتيب آثار نسب، نسبت به وى احتياط مراعات شود.

3-اين كار فى نفسه جايز است.

س 1276: آيا در صورتهاى زير تلقيح زن با نطفه شوهرش كه از دنيا رفته، جايز است؟ الف بعد از وفات شوهر ولى قبل از انقضاى عدّة ب بعد از وفات او و بعد از انقضاى عدّة ج اگر آن زن بعد از فوت شوهرش با مرد ديگرى ازدواج نمايد، آيا جايز است خود را با نطفه شوهر اولش تلقيح كند؟ و آيا در صورت فوت شوهر دوم، جايز است خود را با نطقه شوهر اولش بارور كند؟ ج: اين عمل فى نفسه اشكال ندارد و فرقى نمى‌كند كه قبل از انقضاى عدّة باشد يا بعد از آن و همچنين فرقى نيست بين اينكه ازدواج كرده باشد يا خير، و در صورت ازدواج هم فرقى نمى‌كند كه لقاح با نطفۀ شوهر اولش بعد از وفات شوهر دومش باشد يا در حال حيات او،