(5) گلپايگانى ، صافى : و محتاج به ذبح حيوان باشند. .

(6) اراكى : و يا ناچار باشد كه آن حيوان را ذبح كند. .

خوئى ، تبريزى : يا ضرورتى مقتضى سر بريدنش شود. .

بهجت : يا ذبح آن حيوان عرفاً براى انسان ضرورت داشته باشد. .

[قسمت داخل پرانتز در رساله آيات عظام: گلپايگانى و صافى نيست]

(7) اراكى : ولى بريدن رگها با دندان يا ناخن كافى نيست. .

بهجت : بلكه اگر آلت ذبح غير آهن باشد ولى در حدّت و استحكام و تيزى و اطّراد تا آخر ذبح مثل آهن باشد به نحو يقين، بعيد نيست به القاء خصوصيت ملحق به آهن باشد. .

صافى : و احتياط مستحبّ اين است كه در صورتى با اين اشياء ذبح نمايند كه بيم اين باشد كه اگر سر حيوان را نبرند بميرد يا مُضْطَرّ به سربريدن آن باشند. .

مكارم : [دوم:]بايد سر حيوان را با جسم تيزى كه از آهن، يا فلز ديگر باشد ببرند، ولى اگر احتياج به ذبح باشد و آهن پيدا نشود، يا اگر سر حيوان را نبرند مى‌ميرد و دسترسى به آهن نيست، با هر چيز تيزى كه رگها را بتواند جدا كند (مانند شيشه و سنگ و چوب تيز) مى‌شود آن را ذبح كرد. .

سيستانى : دوم: سر حيوان را در صورت امكان با چيزى ببرند كه از آهن باشد؛ و بريدن با چاقوى استيل، بنا بر احتياط واجب كافى نيست، ولى چنانچه آهن پيدا نشود، با چيز تيزى كه چهار مجراى آن را جدا كند مانند شيشه و سنگ نيز مى‌شود سر آن را بريد، هر چند ضرورتى مقتضى سر بريدنش نباشد. .

زنجانى : دوم: سر حيوان را با وسيله تيزى كه بريدن با آن متعارف است، همچون كارد و چاقو ببرد و لازم نيست سر حيوان را با چيزى ببرد كه از آهن باشد، بنا بر اين بريدن سر حيوان با كارد استيل اشكالى ندارد هر چند بداند كه به استيل آهن گفته نمى‌شود، ولى چنانچه چنين وسيلۀ تيزى پيدا نمى‌شود و طورى باشد كه اگر سر حيوان را نبرند مى‌ميرد يا ضرورتى مقتضى سر بريدنش شود، مى‌توان با ديگر چيزهاى تيز همچون شيشه و سنگ تيز كه چهار رگ حيوان را جدا مى‌كند، سر آن را بريد. .

(8) اراكى ، گلپايگانى ، خوئى ، تبريزى ، صافى : سوم: در موقع سر بريدن، صورت و دست و پا و شكم حيوان رو به قبله باشد ( تبريزى : و بعيد نيست گوسفند و مانند آن رو به قبله ايستاده باشد سرش را ببرند، در استقبال قبله كافى باشد) . .

نورى : سوم: در موقع سر بريدن، گلو و دست و پا و شكم حيوان رو به قبله باشد. .

(9) [قسمت داخل پرانتز در رساله آيت اللّٰه مكارم نيست]

(10) زنجانى : اگر عمداً حيوان را رو به قبله نكند و سر ببرد، حيوان نجس و در نتيجه حرام مى‌شود. .

(11) مكارم : [و]حيوان را به سمتى غير از قبله سر ببرد حرام نيست [پايان مورد سوم]

نورى : اگر عمداً حيوان را رو به قبله نكند، حيوان حرام مى‌شود و همچنين در صورتى كه مسأله را نداند و حيوان را رو به قبله نكند، ولى اگر فراموش كند يا قبله را اشتباه كند. .

(12) فاضل : و نتواند بپرسد و ناچار به ذبح باشد. .

(13) بهجت : بنا بر أظهر اشكال ندارد. .