[مسأله 505 اگر زن پيش از ده روز پاك شود]

مسأله 505 اگر زن پيش از ده روز پاك شود و بداند كه در باطن خون نيست، بايد براى عبادتهاى خود غسل كند (1) (اگر چه گمان (2) داشته باشد كه پيش از تمام شدن ده روز دوباره خون مى‌بيند (3)) ، ولى اگر (4) يقين داشته باشد (5) كه پيش از تمام شدن ده روز دوباره خون مى‌بيند نبايد غسل كند (6) و نمى‌تواند نماز بخواند و بايد به احكام حائض رفتار نمايد.

(1) مكارم: و عبادتهاى خود را انجام دهد. .

(2) زنجانى، مكارم: اگر چه يقين. .

(3) مكارم، زنجانى: بقيه مسأله ذكر نشده. [قسمت داخل پرانتز در رساله آيت اللّٰه بهجت نيست]

(4) سيستانى: و اگر. .

(5) گلپايگانى، صافى: بلكه اگر يقين هم داشته باشد. .

(6) خوئى، تبريزى: بقيه مسأله ذكر نشده.

گلپايگانى، صافى: احتياطاً غسل كند و در پاكى در بين، عبادتهاى خود را به جا آورد و آن چه را بر حائض حرام است ترك نمايد.

سيستانى: بايد هم چنان كه گذشت احتياطاً غسل كند و عبادتهاى خود را به جا آورد و آن چه بر حائض حرام است ترك نمايد.

[مسأله 506 اگر زن پيش از ده روز پاك شود و احتمال دهد كه در باطن خون هست]

مسأله 506 اگر زن پيش از ده روز پاك شود و احتمال دهد كه در باطن خون هست، بايد (1) قدرى پنبه داخل فرج نمايد و كمى صبر كند و بيرون آورد (2) . پس اگر پاك بود، غسل كند و عبادتهاى خود را به جا آورد و اگر پاك نبود (3) (اگر چه به آب زرد رنگى هم آلوده باشد (4)) ، چنانچه در حيض عادت ندارد يا عادت او ده روز است (5) بايد صبر كند كه اگر پيش از ده روز پاك شد، غسل كند و اگر سر ده روز (6) پاك شد، يا خون او از ده گذشت، سرِ ده روز (7) غسل نمايد و اگر عادتش كمتر از ده روز است، در صورتى كه بداند پيش از تمام شدن ده روز يا سر ده روز (8) پاك مى‌شود، نبايد غسل كند (9) و اگر احتمال دهد خون او از ده روز مى‌گذرد احتياط واجب آن است كه تا يك روز عبادت را ترك كند و بعد از آن مى‌تواند تا ده روز عبادت را ترك كند ولى بهتر است تا ده روز كارهايى را كه بر حائض حرام است ترك كند و كارهاى مستحاضه را انجام دهد (10) پس اگر پيش از تمام شدن ده روز يا سر ده روز (11) از خون پاك شد تمامش حيض است و اگر ده روز گذشت، بايد عادت خود را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد و عبادتهايى را كه بعد از روزهاى عادت به جا نياورده قضا نمايد.

(1) تبريزى: بنا بر احتياط لازم بايد. .

(2) سيستانى: يا بايد عبادتها را احتياطاً انجام دهد يا استبراء كند و جايز نيست بدون استبراء عبادتها را ترك كند، و استبراء اين است كه قدرى پنبه داخل فرج نمايد و مقدارى صبر نمايد (و اگر عادت او چنين است كه خون او در صورت كوتاهى اثناء حيض قطع مى‌شود هم چنان كه در بعضى زنان گفته شده است بايد بيش از آن مقدار صبر كند) و بعد بيرون آورد. .

(3) زنجانى: چنانچه در عدد حيض عادت داشته باشد، به مقدار عدد عادت را حيض قرار مى‌دهد، و مستحب است تا ده روز، استظهار نمايد. و اگر عادت ندارد، اقسام و تفاصيلى دارد كه در مسائل مضطربه و مبتدئه و ناسيه گذشت. [پايان مسأله]