(1) مكارم: عادتش برمى‌گردد به آن چه در آن دو ماه ديده است. [پايان مسأله]

(2) زنجانى: چنانچه دو ماه پشت سر هم از يازدهم تا هفدهم ماه خون ببيند و پاك شود، از يازدهم تا هفدهم عادت او مى‌شود.

[مسأله 502 مقصود از يك ماه، از ابتداى خون ديدن است تا سى روز]

مسأله 502 مقصود از يك ماه، از ابتداى خون ديدن است تا سى روز (1) ، نه از روز اول ماه تا آخرِ ماه (2) .

اين مسأله، در رسالۀ آيات عظام: مكارم و بهجت نيست

(1) خوئى: مقصود از يك ماه، گذشتن سى روز از ابتداى خون ديدن است. .

(2) زنجانى: يا از روز نيمه ماه تا نيمه ماه بعد.

سيستانى: مسأله مقصود از يك ماه، در غير مورد تعيين عادت وقتيه، گذشتن سى روز از ابتداى خون ديدن است، نه از روز اوّل ماه تا آخر ماه. و امّا در مورد تعيين عادت وقتيّه، منظور ماه قمرى است نه شمسى.

[مسأله 503 زنى كه معمولاً ماهى يك مرتبه خون مى‌بيند]

مسأله 503 زنى كه معمولاً ماهى يك مرتبه خون مى‌بيند، اگر در يك ماه دو مرتبه خون ببيند (و آن خون نشانه‌هاى حيض را داشته باشد (1)) ، چنانچه روزهايى كه در وسط پاك بوده از ده روز كمتر نباشد، بايد هر دو را حيض قرار دهد (2) .

اين مسأله، در رسالۀ آيت اللّٰه بهجت نيست

(1) [قسمت داخل پرانتز در رساله آيت اللّٰه سيستانى نيست]

(2) زنجانى: لكن اين در مورد زنى است كه عادت وقتيه نداشته باشد يا عادت وقتيه او به وسيله نشانۀ حيض مشخص شده باشد؛ و الاّ خونى كه بعد از ايام عادت مى‌بيند هر چند نشانۀ حيض را داشته و ده روز فاصله هم شده باشد، حيض نيست.

سيستانى: هر چند يكى از آن دو خون نشانه‌هاى حيض را نداشته باشد.

[مسأله 504 اگر سه روز يا بيشتر خونى ببيند]

مسأله 504 اگر سه روز يا بيشتر (1) خونى ببيند كه نشانۀ حيض را دارد، بعد ده روز يا بيشتر خونى ببيند كه نشانۀ استحاضه را دارد و دوباره سه روز (2) خونى به نشانه‌هاى (3) حيض ببيند بايد خونِ اوّل و خونِ آخر را كه نشانه‌هاى حيض داشته حيض قرار دهد (4) .

اين مسأله، در رسالۀ آيت اللّٰه بهجت نيست

(1) سيستانى: زنى كه از راه اختلاف صفات خون بايد حيض را تشخيص دهد اگر سه روز يا بيشتر. .

(2) گلپايگانى، صافى: يا بيشتر. .

(3) گلپايگانى، صافى، زنجانى: نشانه. .

(4) سيستانى: و امّا اگر يكى از دو خون در ايام عادت باشد و معلوم نباشد كه ده روز وسط همۀ آن استحاضه است يا قسمتى از حيض است، در اين صورت خونى كه در ايام عادت است حيض و ما بقى استحاضه است.

گلپايگانى، صافى: بايد خون اوّل و خون آخر را حيض قرار دهد.

زنجانى: بايد خون اوّل و خون آخر را كه نشانه حيض داشته حيض قرار دهد. بلى، در مورد زنى كه عادت وقتيه دارد و عادت وى به وسيلۀ نشانۀ حيض مشخص نشده باشد، خون بعد از ايام عادت، حيض نيست.