يكى از خوارج كه حاضر بود گفت: «خداوند اين كافر را بكشد چقدر دانا و فقيه است!» اصحاب از جاى پريدند كه او را به قتل برسانند ولى امام فرمود:

آرام! جواب دشنام دشنام است و يا گذشت از گناه، (نه اعدام).

421- آن مقدار از عقلت تو را كفايت مى‌كند، كه راههاى گمراهى را از راه سعادت برايت واضح سازد.

422- كار نيك را انجام دهيد و هيچ مقدار از آن را كم مشماريد، چرا كه كوچك آن بزرگ و كمش بسيار است و نبايد هيچ كدام از شما بگويد، فلان كس در انجام كار خير از من سزاوارتر است، كه به خدا سوگند چنين خواهد شد، زيرا خوب و بد را اهلى است كه هرگاه كه آن را واگذاريد، ديگران به جاى شما انجام مى‌دهند.

423- آن كس كه درونش را اصلاح كند، خداوند ظاهرش را اصلاح مى‌نمايد و هركس براى دينش كار كند، خداوند دنيايش را كفايت مى‌كند، و آن كس كه ميان خود و خدايش را نيكو گرداند خداوند رابطه بين او و مردم را نيكو خواهد كرد.

424- حلم پرده‌اى است پوشنده و عقل شمشيرى است برنده، بنابراين عيوب اخلاقيت را با حلم بپوشان و هوسهاى سركشت را با عقلت بكش!

425- خداوند بندگانى دارد كه نعمتهاى خاصّى به آنها بخشيده تا ديگر بندگان از آن بهره گيرند، به همين جهت مادام كه از اين نعمتها بذل مى‌كنند، خدا آن را در دستشان ثابت مى‌دارد، امّا هنگامى كه بخل ورزند، از آنها مى‌گيرد و به ديگران مى‌دهد.

426- شايسته نيست كه انسان به دو خصلت اطمينان پيدا كند: سلامت و ثروت، چرا كه ديده شده انسان تندرست، ناگاه بيمار و شخص ثروتمند يك باره فقير و مستمند شده است.

427- كسى كه حاجت خود را نزد مؤمنى برد، گويا نزد خدا برده و كسى كه نزد كافرى برد، گويى از خدايش شكايت كرده است.

428- امام در يكى از عيدها فرمود: امروز تنها روز عيد كسانى است كه روزه آنها مقبول درگاه خدا و عبادتهاى شبانه آنان مورد پذيرش او قرار گرفته و هر روز در آن نافرمانى خدا نشود، آن روز عيد است (و هر روز كه گناه نكنى، روز عيد توست).

429- بزرگترين حسرتها در روز قيامت، حسرت شخصى است كه ثروتى را از راه حرام به دست آورده‌