رستاخيز را بارها با چشم خود ديده‌ايم‌

دومين راه‌

در جهان بينى اكثر ما اين عيب بزرگ به چشم مى‌خورد كه:

در زندگى روزانه تنها چيزهايى جلب توجه ما را مى‌كند كه به گونه استثنايى با آن برخورد كنيم، اما آنها كه هميشه با ما هستند- هر چند جالب، عجيب و آموزنده باشند- كمتر مى‌توانند توجه ما را به سوى خود بكشانند!

يك منظره، يك تابلو، يك لباس، هر قدر بى اهميت باشد اگر با آنچه تا كنون ديده‌ايم تفاوت داشته باشد، به عنوان يك موضوع اعجاب‌انگيز مردم را دور خود جمع مى‌كند امام ظريفترين، زيباترين و اسرار آميزترين موجودات اين جهان اگر هميشه در كنار ما باشند هيچ گاه نمى‌توانند موجى در فكر و روح ما بر انگيزند.

انسانهاى برجسته و فوق العاده‌اى را سراغ داريم كه تنها عيبشان اين است كه زنده‌اند و در ميان ما و در دسترس ما هستند و به همين دليل نه به نبوغشان اهميت مى‌دهيم و نه به افكار بلند و روح مواجشان اعتنايى داريم!

بعكس افراد بى ارزشى را مى‌شناسيم كه هزار گونه احترام براى آنها قائليم، زيرا تنها حسنشان اين است كه مرده‌اند و از دسترس ما بيرونند.

اين يك طرز تفكر سطحى و عوامانه است كه متأسفانه در همه‌