آفريد تا در كنار آنان آرامش يابيد». [1]

آيا با اين حال صحيح است جمعى از مردم- به‌خصوص علما و روحانيان و مبلّغان مذهبى كه نيازمند آرامش روحى و آسودگى خاطر بيشترى هستند- به عملى دست بزنند كه مايه عدم آرامش و پراكندگى فكر و سوءِ خلق است.

ترك ازدواج در اسلام‌

ممكن است در اينجا ايراد شود كه در اسلام نيز ترك ازدواج ممدوح است و شاهد آن آيه‌اى است كه در قرآن مجيد درباره يحيى وارد شده، آنجا كه مى‌گويد: «أَنَّ اللَّهَ يُبَشّرُكَ بِيَحْيَى‌ مُصَدّقًا بِكَلِمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَسَيّدًا وَحَصُورًا وَنَبِيًّا مِنَ الصَّالِحِينَ». [2]

زيرا «حصور» به معنى كسى است كه از ازدواج امتناع مى‌ورزد و روشن است كه آيه در مقام مدح يحيى است.

پاسخ‌

فقهاى اسلام همه در اين عقيده اتّفاق نظر دارند كه ازدواج براى كسانى كه به آن ميل و علاقه دارند مستحبّ است.

صاحب جواهر الكلام در آغاز كتاب نكاح مى‌گويد: النّكاح‌

[1]. سوره روم، آيه 21.

[2]. ترجمه: «خدا تو را به يحيى بشارت مى‌دهد؛ (كسى) كه كلمه خدا [/ مسيح‌] را تصديق مى‌كند؛ و رهبر خواهد بود؛ و از هوس‌هاى سركش بركنار، و پيامبرى از صالحان است». سوره آل عمران، آيه 39.