هر گاه به فرمان خدا، دشمن را شكست داديد، فراريان را نكشيد!

و از كار افتادگان را ضربه نزنيد!

مجروحان جنگى را به قتل نرسانيد!

زنان دشمن را با اذيّت و آزار به هيجان نياوريد، هر چند به شما و نواميس شما دشنام دهند، و به بزرگان شما بدگوئى كنند! چرا كه تحمّل آنها كم است.

حتّى در عصر پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم به ما دستور داده شده بود كه دست از آزار زنان مشركان برداريم.

بلكه در عصر جاهليّت، اگر مردى به روى زنى دست بلند مى‌كرد و سنگ يا چوبى به او مى‌زد، همين باعث ننگ هميشگى او و فرزندانش مى‌شد! [1]

6- دستور العملى براى قدردانى از خدمات يك فرمانده‌

گاه شرايطى ايجاب مى‌كند كه يك فرمانده جاى خود را به ديگرى بسپارد كه با آن شرايط هماهنگتر، و براى انجام آن مأموريّت مناسبتر است؛ و نفر اوّل به جاى ديگرى منتقل گردد، در حالى كه هيچ خلافى از او سر نزده است.

در اين جا بايد از كارهائى كه نشانه قدرنشناسى از فرمانده سابق است، و سبب تضعيف روحيّه او مى‌شود، جدّاً بر حذر بود.

زيرا اين امر در ديگران نيز اثر بسيار بدى خواهد گذاشت، و آنها را در خدمت دلسرد خواهد كرد، و مايه تزلزل روحيّه‌ها و افكار نفرات مى‌شود.

بنابراين، در عين اين كه به هنگام لزوم و ضرورت نبايد از تغيير مسؤوليّت فرماندهان‌

[1]- نهج البلاغه، بخش نامه‌ها، نامه 14.