كه كمك به حفظ هدفهاى كلّى مى‌كند ترديد به خود راه داد؛ در قدردانى از فرمانده پيشين در برابر خدماتش نيز نبايد كوتاهى و مضايقه كرد!

نامه‌اى كه امير مؤمنان على عليه السلام به «عُمَرِ بنِ أَبُوسَلمه مَخْزُومى» «والى بحرين» نگاشته، توصيه مهم و الگوى جالبى براى اين موضوع است:

امّا بعد! من «نُعْمانِ بنِ عَجلان» را به جاى تو نصب كردم و تو را از اين كار معاف ساختم، بى‌آن كه اين كار سبب نكوهش يا ملامت تو گردد!

تو مردى بودى كه وظيفه خود را بخوبى انجام دادى، و حقّ امانت را ادا نمودى!

هنگامى كه نامه من به تو رسد، به سوى ما حركت كن، بدون آن كه مورد سوء ظن باشى يا متّهم و گناهكار!

زيرا من تصميم دارم به سوى ستمگران شام حركت كنم و دوست دارم تو در اين سفر بامن باشى!

چرا كه تو از كسانى هستى كه من روى آنها حساب مى‌كنم، و از آنها در صحنه جهاد با دشمن و برپا داشتن ستون دين، يارى مى‌جويم، انشاءاللَّه! [1]

7- توصيه براى بزرگداشت ياد فرماندهان شهيد

گراميداشت ياد شهيدان نه فقط عبادتى است بزرگ و دليل بر حق‌شناسى و زنده بودن عواطف انسانى، بلكه براى تقويت روحيّه ديگران اثر فوق العاده مهمّى دارد.

از سخنان امام على عليه السلام مى‌توان در اين مورد نيز بهترين سرمشق را گرفت:

بعد از شهادت «محمّدبن ابى بكر» والى و فرمانده مصر، در نامه‌اى كه به «عبداللَّه بن عبّاس» نوشت، چنين فرمود:

[1]- نهج البلاغه، بخش نامه‌ها، نامه 42.