پول و تبليغات حكومت، به آيين او مى‌گروند.

و سوم اينكه: سياستمداران براى به فراموشى سپردن دغدغه اصلى مردم، معمولًا يك مسأله فرعى انحرافى مطرح كرده و توجّه مردم را به آن سوق مى‌دهند، تا مسأله اصلى به فراموشى سپرده شود. فرعون هم از همين ترفند استفاده كرد، تا به‌تدريج ساخت برج نقل مجالس شود، و مبارزات حضرت موسى عليه السلام كمرنگ گردد.

مسلمانان بايد مراقب اين نيرنگ دشمن باشند، تا به هنگام پيروزى‌هاى مهم، دشمن آنها را به مسائل فرعى و انحرافى نكشاند، و با طرح مسائل كم اهميّت مورد اختلاف، شهد شيرين پيروزى را در كام آنها تلخ نكند.

6. عقيده بت‌پرستان‌

سؤال: بت‌پرستانى كه در طول تاريخ به عبادت و پرستش بت پرداخته‌اند، براى بت‌هاى خود چه مقامى قائل بوده‌اند؟ خالقيّت، ربوبيّت، يا الوهيّت؟

جواب: بسيار بعيد است كه بت‌پرستان بت‌هاى خود را خالق و آفريننده آسمان و زمين و تمام عالم هستى بدانند. بنابراين، براى بت‌ها مقام خالقيّت قائل نبودند. همان گونه كه روشن است براى بت‌ها مقام الوهيّت و پرستش قائل بودند و آنها را شفيعانى مناسب در پيشگاه الهى مى‌دانستند. امّا آيا مقام ربوبيّت و اداره عالم هستى، و مديريّت و مدبّريّت هم براى بت‌ها قائل بودند؟

وهّابى‌ها كه با آيات قرآن بطور گزينشى برخورد مى‌كنند، معتقدند بت‌پرستان قائل به چنين مقامى براى بت‌ها نبودند، بلكه تنها معتقد به مقام الوهيّت بت‌ها بودند. امّا ما معتقديم كه بت‌پرستان مقام ربوبيّت بت‌ها را نيز قبول داشتند.

تعبيرى كه در آيه مورد بحث آمده، كه نمرود گفت: «من هم زنده مى‌كنم و مى‌ميرانم»، گواه بر ادّعاى ماست. چون ابراهيم عليه السلام مى‌گفت: «مرگ و حيات‌