جواب: زيرا كعبه قديمى‌ترين معبد در جهان است؛ بنابراين همه مسلمانان در سراسر كره زمين بر گرد آن به نماز ايستاده، و به پرستش خداوند مى‌پردازند.

مقدّمات ساختن كعبه‌

خداوند متعال در آيات 37 تا 41 سوره ابراهيم، مقدّمات ساختن كعبه را بيان مى‌كند. توضيح اين كه: حضرت ابراهيم عليه السلام دو همسر به نام‌هاى «ساره» و «هاجر» داشت. ساره همسر اوّل، و هاجر كه كنيزى بود، همسر دوم حضرت محسوب مى‌شد. آن حضرت از هيچ كدام صاحب فرزند نشد. در سنّ كهولت و پيرى، از خداوند تقاضاى فرزند كرد. خداوند دعايش را مستجاب نمود.

ابتدا پسرى از هاجر متولّد شد كه نام او را اسماعيل نهادند، سپس خداوند به ساره هم پسرى عنايت كرد و نام اسحاق براى او انتخاب شد.

هنگامى كه هاجر بچّه‌دار شد و هنوز ساره صاحب فرزند نشده بود، ناراحت و غمگين شد، در نتيجه از حضرت ابراهيم عليه السلام تقاضا كرد هاجر را از نزد او ببرد.

خداوند به ابراهيم عليه السلام دستور داد كه هاجر را با فرزند شيرخوارش به سرزمين مكه ببرد. فاصله شام تا مكّه زياد بود. مكّه در آن زمان آب و آبادى نداشت، بلكه يك بيابان خشك و سوزان بود. طبق برخى از روايات، جبرئيل قافله كوچك ابراهيم و هاجر و اسماعيل عليهم السلام را همراهى كرد، و مركبى در اختيار آنها گذاشت.

پس از طىّ اين مسير طولانى به جوار خانه كعبه رسيدند، يك درخت در وسط بيابان خشك و بى آب و علف بود. چادرى بر روى آن انداخت، و هاجر و اسماعيل را با مقدارى آب و غذا در آنجا گذاشت. هاجر گفت: ابراهيم! من زنى تنها، با اين بچّه شيرخوار در وسط اين بيابان خشك و سوزان و بى آب و علف، چه كنم؟ ابراهيم فرمود: آن كس كه فرمان داد تو را به اينجا بياورم، از تو حمايت خواهد كرد.