و ضعيف بت‌پرستان، در برابر منطق قوى و استوار پيامبران و فرستادگان آنهاست. آنها براى نپذيرفتن دعوت توحيد و يكتا پرستى و ردّ دعوت رسولان حضرت عيسى چند بهانه تراشيدند. نخست اين كه: «شما انسانهايى همچون ما هستيد، و انسان نمى‌تواند رسول پروردگار باشد»، در حالى كه پيامبران و رسولان بايد هم‌جنس بشر باشند. زيرا اگر فرشته‌اى به عنوان پيامبر خدا براى هدايت قومى فرستاده شود و به مردم و جوانها بگويد: «به دنبال شهوترانى نباشيد»، مردم مى‌گويند: «او فرشته است و شهوت ندارد و از دل جوانها و فشار شهوت آنها بى‌خبر است». يا اگر بگويد: «رشوه خوارى نكنيد» مى‌گويند: «او نيازهاى مادّى همچون خوراك و پوشاك ندارد و لذا چنين دستوراتى مى‌دهد. اگر همچون ما نياز داشت ما را نهى نمى‌كرد». بنابراين، فرستاده خدا، بايد بشر و انسانى همچون خود او باشد، نه فرشته كه جنس ديگرى محسوب مى‌شود و تفاوت‌هاى زيادى با بشر و خواسته‌ها و نيازها و ظرفيّت‌هاى او دارد. پيامبر خدا بايد همچون يوسف جوان باشد كه در اوج شهوت خود را حفظ كند تا دستوراتش در ديگران هم اثر بگذارد. رسولان حضرت عيسى عليه السلام در پاسخ اين بهانه آنها چنين گفتند:

« «رَبُّنَا يَعْلَمُ إِنَّا إِلَيْكُمْ لَمُرْسَلُونَ* وَمَا عَلَيْنَا إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ»؛ پروردگار ما آگاه است كه ما قطعاً فرستادگان (او) به سوى شما هستيم، و بر عهده ما چيزى جز ابلاغ آشكار نيست». [1]

خداوند مى‌داند كه ما رسولان او هستيم، و نشانه و دليلش كه همان شفا دادن نابيناهاى مادرزادى بود نيز به شما ارائه شد. حال شما مختاريد كه دعوت ما را بپذيريد يا نه، وظيفه ما اين است كه پيام پيامبر خدا را به صورت واضح و آشكار ابلاغ كنيم، امّا شما را مجبور بر پذيرش آن نمى‌كنيم. مشركان بهانه ديگرى براى‌

[1]. سوره يس، آيه 17 و 16.