نصيحت كند و من بپذيرم، امانتش را سالم به او تحويل مى‌دهم». [1]

راستى اگر امانت و صداقت بر جهان ما حاكم شود و هيچ كس در امانت خيانت نكند و دروغ نگويد، چه اتّفاقى مى‌افتد؟! افسوس كه بسيارى از مردم خيال مى‌كنند دروغ زندگى را به پيش مى‌برد و خيانت باعث پيشرفت است.

« «فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ»؛ پس تقواى الهى پيشه كنيد و مرا اطاعت نماييد». [2] حال كه مرا امين مى‌دانيد و از من خيانتى نديده‌ايد و دروغى نشنيده‌ايد، به سخنانم گوش داده و از فرامينم سرپيچى نكنيد.

« «وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِىَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ»؛ من در برابر اين (دعوت،) پاداشى از شما نمى‌طلبم؛ پاداش من تنها بر پروردگار جهانيان است». [3] و اين دليل ديگرى بر صحّت ادّعاى نبوّت من است. كسى كه در ميان شما به امانتدارى معروف است و در مقابل هدايت شما اجرتى طلب نمى‌كند، بى گمان از سوى خدا آمده است.

« «أَتُتْرَكُونَ فِى مَا هَاهُنَا آمِنِينَ* فِى جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ* وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ‌* وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتاً فَارِهِينَ»؛ آيا (شما فكر مى‌كنيد) هميشه در نهايت امنيّت در نعمت‌هايى كه اين‌جاست مى‌مانيد، در ميان باغ‌ها و چشمه‌ها؛ در ميان كشتزارها ونخل‌هايى كه ميوه‌هايش شيرين و رسيده است؟! و از كوهها خانه‌هايى مى‌تراشيد، و در آن به عيش ونوش مى‌پردازيد». [4] اين نعمت‌ها موقّت و گذراست.

از آن به‌طور صحيح استفاده كنيد، و قدر آنها را بدانيد و شكرش را بجا آوريد.

[1]. بحار الانوار، ج 78، ص 258، ح 144، شبيه اين روايت، در بحار الانوار، ج 75، ص 114 از امام سجّاد عليه السلام نيز نقل شده است.

[2]. سوره شعرا، آيه 144.

[3]. سوره شعرا، آيه 145.

[4]. سوره شعراء، آيات 146-/ 149.