صورت جدّى باشد اشكال ندارد، امّا آنچه به منظور باطل كردن حق و حق جلوه نمودن باطل و به صورت صحنه‌سازى و ظاهرسازى است، جايز نيست.

قرآن مجيد كه از سوى خداوند نازل شده هدفش اين است كه مردم را از ظلمت‌ها و تاريكى‌ها به سوى نور دعوت كند «لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ» [1] از ظلمت گناه، ظلمت جهل و نادانى، ظلمت نفاق و ظلمت اختلاف، به سوى نور توحيد، حق، عدالت، اطاعت، وحدت و اتّحاد دعوت نمايد. قرآن براى رسيدن به اين هدف، از روش‌هاى متفاوتى بهره گرفته، كه مى‌توان همه آنها را در دو روش خلاصه كرد: روش مستقيم، و روش غير مستقيم.

1. در روش مستقيم مردم را به اشكال مختلف مورد خطاب قرار داده است.

مثلًا در مورد روزه مى‌فرمايد: « «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ»؛ [2] اى افرادى كه ايمان آورده‌ايد! روزه بر شما مقرر شده» كه در اين‌جا مؤمنان مورد خطاب مستقيم پروردگار قرار گرفته‌اند. و گاه اين خطاب مستقيم متوجّه عموم مردم، اعم از افراد با ايمان و غير آنهاست. مثلًا در آيه شريفه 23 سوره يونس مى‌خوانيم: « «يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا بَغْيُكُمْ عَلَى أَنْفُسِكُمْ»؛ اى مردم! ستم‌هاى شما به زيان خود شماست» خلاصه اين كه گاهى اوقات خداوند براى اخراج مردم از تاريكى‌ها به سوى نور از روش مستقيم بهره گرفته است.

2. در روش غير مستقيم حالات انبياى پيشين و امّت‌هاى گذشته و سرنوشت ظالمان و عاقبت بدكاران را بيان مى‌كند، تا به‌طور غير مستقيم به ما بفهماند كه اگر شما هم همين راه و روش را در پيش بگيريد همان سرنوشت را خواهيد داشت، و از اين جهت تفاوتى ميان امّت‌هاى پيشين و امروز نيست، و بيان سرگذشت‌

[1]. سوره ابراهيم، آيه 1.

[2]. سوره بقره، آيه 183.