تدريجاً به نور عادت كند.

از سوى ديگر در آيه 20 تا 23 سوره مرسلات مى‌فرمايد: أَلَمْ نَخْلُقْكُمْ مِّنْ مَّاءٍ مَهِينٍ- فَجَعَلْنَاهُ فِى قَرَارٍ مَّكِينٍ- إِلَى قَدَرٍ مَّعْلُومٍ- فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ‌: «آيا شما را از آبى پست و ناچيز نيافريديم،- سپس آن را در قرارگاهى مطمئن و آماده (رحم) قرار داديم،- تا مدّتى معيّن؟!- ما توانايى بر اين كار داشتيم، پس ما چه تواناى خوبى هستيم (و امر معاد براى ما آسان است)».

دانشمندان جنين‌شناسى، امروزه با مطالعات و مشاهدات دقيقى كه از طريق فيلمبردارى‌هاى زنده از تحولات جنين به عمل آمده به اين نكته رسيده‌اند كه تركيب اسپرم با اوول در بيرون رحم و دهليزهاى منتهى به آن صورت مى‌گيرد؛ و بعد نطفه منعقد شده به سوى قرارگاه اصلى كه رحم است پيش مى‌رود و بر ديواره آن مى‌چسبد.

در آيه فوق نيز به وضوح اين معنا ديده مى‌شود؛ نخست از آفرينش انسان سخن مى‌گويد؛ سپس از قرار گرفتن او در قرارگاه رحم- توجه داشته باشيد كه واژه ثُمَّ در لغت عرب معمولًا براى عطف همراه با ترتيب و فاصله زمانى به كار مى‌رود- و به اين ترتيب چيزى كه از چشم همه دانشمندان در آن عصر وقرن‌هاى بعد مستور بوده به وضوح در قرآن آمده است.

تعبير به «قرارٍ مكينٍ» (جايگاه امن و امان) نيز تعبير بسيار پر معنايى است، كه مسلماً ابعادش در آن زمان ناشناخته بوده و امروزه با پيشرفت علم و دانش ما مى‌دانيم كه چه نكات مهمى در آفرينش رحم به كار گرفته شده است كه آن را به صورت مطمئن‌ترين جايگاه براى جنين در آورده است.