فاعل و قابل به دست آمد كه هيچ استثنايى نيز براى آن وجود ندارد؛ درحالى كه تفسيرى كه دانشمندان پيشين مى‌گفتند، نه تنها با مفهوم زوجيت چندان سازگار نبود، بلكه استثنائات زيادى نيز پيدا مى‌كرد.

به هر حال در ميان دو زوج حقيقى و همچنين در ميان دو جسم با دو جريان الكتريسيته مختلف مثبت و منفى، كه به جاذبه جنسى بسيار شبيه است. در حالى كه در ميان شب و روز، نور و ظلمت، دريا و صحرا، و مانند اينها هيچ گونه جاذبه‌اى وجود ندارد.

جالب اين‌كه بعضى از مفسران بسيار قديم با الهام گرفتن از آيات فوق با صراحت گفته‌اند كه منظور از زوجين در آيات فوق همان جنس نر و ماده است هر چند توضيح بيشترى براى اين مطلب نداده‌اند. [1]

10. قرآن از روى تطورات جنين پرده بر مى‌دارد

در قرآن مجيد در لابه‌لاى آيات مربوط به نشانه‌هاى توحيد و همچنين دلايل معاد اشارت بسيار پر معنايى به مسأله آفرينش انسان از نطفه و سپس تطورات جنين آمده است، كه بعضى از آنها را مى‌توان در زمره معجزات علمى قرآن شمرد. از جمله در آيه دوم سوره انسان مى‌خوانيم: إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِنْ نُّطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَّبْتَلِيهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِيعاً بَصِيراً: «ما انسان را از نطفه به هم آميخته اى‌

[1]. مجمع البيان از يكى از مفسران قديم به نام ابن زيد نقل مى‌كند كه در تفسير آيه: (وَ من كلّ شئٍ خلقنا زوجين) گفته است: الزّوجين الذّكر و الانثى (مجمع البيان، جلد 9، ص 160)- همين معنا از قتاده در تفسير آيه (سبحان الَّذى خلق الازواج كلّها ...) نقل شده است (تفسير قرطبى، جلد 8، صفحه 5470).