داده اهل‌بيت گرد گناه و پليدى‌ها نگردند، يا اين‌كه پاكى را در وجود آنها ايجاد كرده است؟

مسلّماً منظور معناى اوّل نيست، زيرا اراده تشريعى- به معنى تكليف نسبت به واجبات و ترك محرمات- منحصر به خاندان‌پيامبر نيست، زيرا همه مردم بدون استثنا موظف و مكلفند از گناه و پليدى پاك باشند، در حالى كه كلمه «انّما» دليل بر اين است كه موهبت مخصوص خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم است (دقت كنيد).

بنابراين‌ «اراده» در اين‌جا منحصر به معناى اراده تكوينى است ولى نه به آن معنا كه موجب جبر گردد، و خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم مجبور به معصوم بودن باشند، زيرا همان‌گونه كه بعداً به طور مشروح خواهد آمد انبياء و امامان چنان هستند كه در عين قدرت بر گناه به سراغ گناه نمى‌روند، زيرا خداوند يك سلسله آگاهى‌ها و مبادى فطرى به آنها بخشيده كه آنها را دعوت به پاكى مى‌كند، درست همان‌گونه كه هيچ انسان عاقلى حاضر نيست لخت مادرزاد در كوچه و خيابان به راه افتد، مسلّماً قدرت بر اين كار را دارد، اما مبادى فطرى و آگاهى‌ها اجازه چنين عمل شرم‌آورى را به او نمى‌دهد (شرح بيشتر در اين باره در ذيل آيات خواهد آمد).

اهل بيت عليهم السلام كيستند؟

اگرچه‌ اهل بيت عليهم السلام‌ به صورت مطلق است اما به قرينه آيات قبل و بعد منظور از «بيت» همان خانه پيامبر مى‌باشد و علماى اسلام و مفسّران در اين مسأله اتفاق نظر دارند.

مسأله مهم در اينجا اين است كه: آيا منظور از اهل بيت عليهم السلام تنها پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله على و فاطمه و حسن و حسين عليهما السلام (اين پنج نور مقدّس) است، يا شامل همسران پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم و نزديكان ديگر او نيز مى‌شود؟

علماى شيعه عموماً، و جمعى از علماى اهل سنت، قول اوّل‌ را پذيرفته‌اند، و