داراى تمام اين صفات‌اند قيام كند، و عده‌اى نداشته باشد، كه او را يارى كنند، مسلّماً اين كار جز با نيرويى الهى ميّسر نمى‌شود؛ نيرويى زاييده از توكّلى كه مولود ايمان به خدا و حاكميت او در تمام جهان هستى است.

جالب اين است كه: نه تنها نسبت به تهديدهاى آنها حساسيت نشان نمى‌دهد، بلكه تمام قدرت و قوّت آنها را به زير سؤال برده و تحقير مى‌كند، و به آنها مى‌فهماند كه كمترين واهمه‌اى از آن همه جمعيّت بت‌پرست و لجوج ندارد. اين توكّل بى‌نظير يكى از ويژگى‌هاى انبيا است.

9- اخلاص بى‌مانند

در قرآن مجيد فقط يكبار «مُخْلَصْ» به عنوان توصيف، آن هم درباره موسى بن عمران آمده، و قبل از توصيف به رسالت و نبوّت، او را توصيف به اخلاص مى‌كند؛ و مى‌فرمايد: «در اين كتاب آسمانى از موسى ياد كن او مخلَص و پيامبر والا مقامى بود.» وَ اذْكُرْ فِى الْكِتَابِ مُوسى‌ انَّهُ كَانَ مُخْلَصاً وَ كَانَ رَسُولًا نَبِيّاً [1]

ولى با توجه به اين‌كه در دو آيه از قرآن مجيد از قول شيطان نقل شده كه مى‌گويد: «من همه را اغوا مى‌كنم، جز بندگان مخلصت را» لَاغْوِيَنَّهُمْ اجْمَعِينَ- الَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ‌ [2] و مسلما پيامبران الهى همه از كسانى بودند كه هرگز به وسيله شيطان گمراه نمى‌شدند، نتيجه مى‌گيريم كه اين توصيف همه پيامبران اعم از موسى و غير موسى عليه السلام را شامل مى‌شود.

«اخلاص» چيست؟ اخلاص مقام بسيار والايى است كه علماى اخلاق و عرفان روى آن تكيه فراوان كرده‌اند و اين وصف از معرفت اللَّه و توحيد كامل او سرچشمه مى‌گيرد و مؤثر حقيقى را در عالم هستى تنها ذات پاك خدا مى‌داند لذا تمام نيّت‌

[1]. سوره مريم، آيه 51.

[2]. سوره حجر، آيه 40، و سوره ص، آيه 83 و همچنين آيات 82 و 83 سوره ص.