يَخْشَونَ احَداً الَّا اللَّهَ وَ كَفى‌ بِاللَّهِ حَسِيباً [1]

اين ويژگى قدرت زيادى به انبياء به عنوان رهبران الهى مى‌بخشيد، و به آنها استقامت و پايدارى در برابر دشمنان سرسخت و لجوج مى‌داده و يكى از رموز موفقيت آنها در واقع همين است.

در اين‌جا سؤالى مطرح مى‌شود كه در دو آيه قبل از اين آيه در همان سوره احزاب در مورد داستان ازدواج پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم با همسر مطلقه زيد، خطاب به پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم مى‌فرمايد: وَ تَخْشَى النَّاسَ وَ اللَّهُ احَقُّ انْ تَخْشَاهُ‌ [2]: «تو (در مورد ازدواج با اين زن با توجه به اين‌كه زيد پسر خوانده تو بود نه فرزند تو، و مردم عصر جاهليّت ازدواج با همسر پسر خوانده خود را بعد از طلاق عيب مى‌شمردند) از مردم مى‌ترسيدى، در حالى‌كه خداوند سزاوارتر است از اين‌كه از او بترسى».

اين تعبير نشان مى‌دهد كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم با اين‌كه برترين پيغمبران خدا است خوف غير الهى داشته، در حالى كه در آيه 39 سوره احزاب مى‌گويد: «آنها كسانى بودند كه تبليغ رسالت‌هاى الهى مى‌كردند، و تنها خوف الهى داشتند و از هيچ‌كس جز او واهمه‌اى نداشتند»، اين دو تعبير چگونه به يكديگر سازگار است؟!

پاسخ اين سؤال با توجه به يك نكته روشن مى‌شود، و آن اين‌كه: همان‌گونه كه در تفسير نمونه هم گفته‌ايم پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم در اين زمينه هرگز ترس شخصى نداشت؛ آنچه از آن خوف داشته است اين بوده كه مبادا اقدام به شكستن آن سنت جاهلى- از طريق ازدواج با همسر مطلقه زيد- مقام و منزلت او را به عنوان يك پيامبر در افكار عمومى آن محيط تاريك، و متزلزل سازد، و نتواند به اهداف الهى‌

[1]. سوره احزاب، آيه 39.

[2]. سوره احزاب، آيه 37.