عدد پيامبرانى كه نام آنها صريحاً در قرآن مجيد آمده است فقط 26 نفر است و آنها عبارتند از آدم، نوح، ادريس، صالح، هود، ابراهيم، اسماعيل، اسحاق، يوسف، لوط، يعقوب، موسى، هارون، شعيب، زكريا، يحيى، عيسى، داود، سليمان، الياس، اليسع، ذوالكفل، ايوب، يونس، عزير، و محمد (صلوات اللَّه عليه و سلامه عليهم اجمعين).

در آيات 83 تا 86 سوره انعام نام هيجده نفر از آنها ذكر شده است، مى‌فرمايد: وَ تِلْكَ حُجَّتُنَا آتَيْنَاهَا ابْرَاهِيمَ عَلى‌ قَوْمِهِ نَرْفَعُ دَرَجَاتٍ مَنْ نَشَاءُ انَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَلِيمٌ* وَ وَهَبْنَا لَهُ اسْحَاقَ وَ يَعْقُوبَ كُلًّا هَدَيْنَا وَ نُوحاً هَدَيْنَا مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِهِ داووُدَ وَ سُلَيْمَانَ وَ ايُّوبَ وَ يُوسُفَ وَ مُوسَى وَ هَارُونَ وَ كَذلِكَ نَجْزِى الْمُحْسِنِينَ* وَ زَكَرِيّا وَ يَحْيى‌ وَ عِيسى‌ وَ الْيَاسَ كُلٌّ مِنَ الصَّالِحِينَ- وَ اسْمَاعِيلَ وَ الْيَسَعَ وَ يُونُسَ وَ لُوطاً وَ كُلًاّ فَضَّلْنا عَلَى الْعَالَمِينَ.

و در آيه 85 انبيا نام ادريس و ذا الكفل آمده‌ وَ اسْمَاعِيلَ وَ ادْرِيسَ وَ ذَاالْكِفْلِ كُلٌّ مِنَ الْصَّالِحِينَ.

و در آيه 89 هود به دو نفر ديگر از آنان (هود و صالح) اشاره شده‌ وَ يَا قَوْمِ لَايَجْرِ مَنَّكُمْ شِقَاقِى انْ يُصِيبَكُمْ مِثْلُ مَا اصَابَ قَوْمَ نُوحٍ اوْ قَوْمَ هُودٍ اوْ قَوْمَ صَالِح.

و در آيه 36 عنكبوت اشاره به حضرت شعيب شده است‌ وَ الى‌ مَدْيَنَ اخَاهُمْ شُعَيْباً.

و در آيه 30 توبه اشاره به عزير شده: وَ قَالَتِ اليَهُوْدُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللَّهِ.

در آيه 33 آل‌عمران مى‌خوانيم‌ انَّ اللَّهَ اصْطَفى‌ آدَمَ وَ نُوحاً و آلَ ابْرَاهِيْمَ وَ آلَ عِمْرانَ عَلَى الْعَالَمِينَ.

و بالاخره در آخرين آيه سوره فتح نام پيامبر خاتم صلى الله عليه و آله آمده است‌ محمَّد رسول اللَّه.

و اين مجموع نام‌هاى آن 26 بزرگوار است در نمونه‌اى از آيات قرآن.

ولى علاوه بر اين 26 پيامبر بزرگ پيامبران ديگرى نيز هستند كه در قرآن‌ بدون ذكر نام‌ اشاره به آنها شده است مانند: اشموئيل‌ [1] كه در آيه 247 بقره به عنوان‌ وَ قالَ لَهُمْ‌

[1]. بعضى نام او را «يوشع» و بعضى «شمعون» دانسته‌اند، ولى مشهور ميان مفسّران همان «اشموئيل» است (مجمع‌البيان، جلد 1 و 2، صفحه 350).