نَبِيُّهُمْ ...: 0 پيامبر آنها به آنان گفت ...» به او اشاره شده است.

و يوشع كه در آيه 60 سوره كهف، به عنوان‌ وَ اذْ قالَ مُوْسى‌ لِفَتاهُ: «هنگامى كه موسى به همسفر و كمك كار خود گفت ...» به او اشاره شده كه به اعتقاد بسيارى از مفسّران، منظور در اين‌جا يوشع بن نون است.

و «ارميا» كه در آيه 259 بقره به عنوان‌ اوْ كَالَّذِى مَرَّ عَلى‌ قَرْيَةٍ ...: «يا مانند كسى كه بر قريه‌اى عبور كرد» ذكر شده است، هرچند بعضى او را «عزير» يا خضر مى‌دانند ولى در روايت امام باقر عليه السلام نام او «ارميا» ذكر شده است.

خضر كه در آيات متعدد سوره كهف از جمله آيه 65، به عنوان‌ عبداً من عبادنا:

«بنده‌اى از بندگان» ما ذكر شده است، هرچند نام او صريحاً در اين آيات نيامده است، ولى طبق مشهور او نيز از پيامبران الهى بوده است در آيات سوره كهف قرائن متعددى نيز به آن وجود دارد.

از آيه 163 سوره نسا نيز استفاده مى‌شود كه بر «اسباط بنى اسرائيل» وحى نازل مى‌شده، آن‌جا كه مى‌فرمايد: وَ اوْحَيْنَا الَى‌ ابْرَاهِيمَ وَ اسْمَاعِيلَ وَ اسْحَاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ الْاسْبَاطِ: «ما وحى كرديم به ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط» و اين دليل بر مقام نبوت آنهاست.

«اسباط» جمع سبط (بر وزن سَنَد) در اين‌جا به معناى قبايل بنى‌اسرائيل است كه هر كدام پيامبرى داشتند.

كوتاه سخن اين‌كه عدد پيامبرانى كه خداوند در قرآن اشاره به داستان و سرگذشت آنها نموده از 26 نفر متجاوز است، اين عدد تنها مربوط به كسانى است كه نام آنها صريحاً ذكر شده.

1- عدد پيامبران در حاديث اسلامى‌

در روايات اسلامى درباره تعداد پيامبران الهى بحث بيشترى ديده مى‌شود، از جمله در روايت مشهورى عدد آنها 124 هزار ذكر شده، ولى در بعضى از روايات عدد