اين را نيز مى‌دانيم كه تقوا شاخه‌هاى زيادى دارد، تقواى در عمل، تقواى در سخن، و تقواى در فكر و انديشه و نيت و تصميم، تقواى عملى نيز فروع متعددى دارد، تقواى اخلاقى، تقواى اجتماعى، و تقواى سياسى، و به عبارت كوتاه تقوا داراى مفهوم وسيعى است كه نقطه مقابل تمام بى‌بند و بارى‌ها در هر زمينه مى‌باشد و لذا در تفسير قرطبى از بعضى دانشمندان عارف و آگاه نقل شده كه اين آيه محور تمام آيات قرآن است، زيرا همه بر اين محور دور مى‌زنند. [1]

7- دعوت به‌ عدالت اجتماعى‌ يكى ديگر از اين اصول اساسى است كه در هفتمين آيه با صراحت از آن ياد كرده، مى‌فرمايد: «ما رسولان خود را با دلايل روشن فرستاديم و با آنها كتاب آسمانى و ميزان شناخت حق و باطل و قوانين عادله نازل نموديم تا مردم قيام به قسط و عدل كنند» لَقَدْ ارْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَ انْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَ الْميزانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ

چرا چنين نباشد در حالى كه بدون اقامه قسط و عدالت اجتماعى هرگز جامعه بشرى به اهداف نهايى خود يعنى تكامل معنوى نخواهند رسيد.

قابل ذكر است كه مى‌گويد: هدف از ارسال رسل و بينات و كتاب و ميزان اين بوده كه مردم شخصاً مجرى قسط و عدل باشند و به آن قيام كنند نه اين‌كه به صورت يك امر تحميلى آنها را مجبور به آن سازند، آرى تا جامعه بشرى به مرحله خود جوشى در امر اقامه قسط و اجراى عدالت نرسد اين هدف تأمين نشده است.

در اين‌كه منظور از بينات و كتاب و ميزان‌ چيست؟ مفسّران بحث‌هاى فراوانى دارند، آنچه صحيح‌تر به نظر مى‌رسد اين است كه‌ بينات‌ معناى وسيعى دارد كه معجزات و هرگونه دليل عقلى را كه براى اثبات نبوت است شامل مى‌شود، و كتاب‌ اشاره به مجموعه تعليمات آنهاست و اما ميزان‌ كه به معناى وسيله وزن و سنجش است به معناى معيارهاى سنجش حق از باطل، و يا قوانين و مقرراتى است كه حق را

[1]. تفسير قرطبى، جلد 3، صفحه 1978.