قائل نيستيم.

به هر حال اين يك بيان اجمالى براى وحدت اصول كلى دعوت انبيا محسوب مى‌شود اكنون به سراغ ساير آيات مى‌رويم كه انگشت روى يكايك اين اصول مى‌گذارد.

مسأله وحى يكى از اين اين اصول است كه در دوّمين آيه مورد بحث مطرح كرده، مى‌فرمايد: «ما به تو وحى فرستاديم، آن‌گونه كه به نوح و پيامبران بعد از او وحى كرديم، و همچنين به ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط (انبيا بنى اسرائيل) و عيسى و ايوب و يونس و هارون و سليمان، و به داود زبور داديم ...

پيامبرانى كه بشارت دهنده و بيم دهنده بودند، تا براى مردم بعد از آنها حجّتى بر خدا باقى نماند (و نسبت به همه اتمام حجت شود)» انَّا اوْحَيْنَا الَيْكَ كَمَا اوْحَيْنَا الى‌ نُوحٍ وَ النَّبِيِّيِنَ مِنْ بَعْدِهِ وَ اوْحَيْنَا الى‌ ابْرَاهِيمَ وَ اسْمَاعِيلَ وَ اسْحقَ وَ يَعْقُوبَ وَ الْاسْبَاطِ وَ عِيسى‌ وَ ايُّوبَ وَ يُونُسَ وَ هَارُونَ وَ سُلَيْمَانَ وَ آتَيْنَا دَاوُدَ زَبُوراً ...* رُسُلًا مُبَشِّريِنَ وَ مُنْذِرِينَ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةً بَعْدَ الرُّسُلِ‌

به اين ترتيب همگى بيانگر وحى و ارتباط با جهان غيب بودند، و همگى در مسير ابلاغ دعوت الهى و اتمام حجت او نسبت به مردم گام بر مى‌داشتند، هيچ كدام از سوى خود چيزى نمى‌گفتند، و هدف نهايى همه يكى بود.

3- اصل توحيد و نفى شرك يكى ديگر از مهمترين اصول دعوت انبياست، و به شهادت آيات مختلف قرآن، هريك از آنها كه مبعوث به نبوّت مى‌شدند، نخستين گفتارشان توحيد بود، توحيد در تمام شاخه‌ها، مخصوصاً توحيد در عبادت و پرستش.

سوّمين آيه مورد بحث، اين موضوع را به عنوان يك اصل كلّى در دعوت انبيا معرّفى كرده مى‌گويد: «ما پيش از تو هيچ پيامبرى را نفرستاديم مگر اين‌كه وحى به او