ششم: «وحى دروغپردازى» آن گونه كه خداوند درباره شياطين مى‌فرمايد: يَوحِى بَعْضُهُمْ الى‌ بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُوراً: «بعضى از آنها سخنان دروغ و فريبنده را به طور سرّى در اختيار ديگران مى‌گذارند» (انعام 112).

هفتم: «وحى خبر» چنان‌كه درباره جمعى از پيامبران مى‌فرمايد: وَ جَعَلْنَاهُمْ ائِمَّةً يَهْدُونَ بِامْرِنَا وَ اوْحَيْنَا الَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ ...: «ما آنها را پيشوايانى قرار داديم كه به فرمان ما مردم را هدايت مى‌كردند و انجام كارهاى نيك را به آنها خبر داديم» (انبياء 73). [1]

2- از بعضى از روايات استفاده مى‌شود هنگامى كه وحى بر پيامبر صلى الله عليه و آله از طريق فرشته نازل مى‌شد حال پيامبر عادى بود اما هنگامى كه ارتباط مستقيم و بدون واسطه برقرار مى‌گشت پيامبر صلى الله عليه و آله سنگينى فوق‌العاده‌اى احساس مى‌كرد، تا آن‌جا كه مدهوش مى‌شد، چنان‌كه در توحيد صدوق از امام صادق عليه السلام نقل شده كه از حضرتش پرسيدند:

الْغَشْيَةُ الَّتى‌ كَانَ تُصِيبُ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه و آله اذَا نَزَلَ عَلَيْهِ الْوَحْىُ؟ قَالَ ذَلِكَ اذَا لَمْ يَكُنْ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اللَّهِ احَدٌ، ذَاكَ اذَا تَجَلَّى اللَّهُ لَهُ: «آن حالت مدهوش شدن كه به پيامبر صلى الله عليه و آله به هنگام وحى دست مى‌داد چه بود؟ فرمود، اين در هنگامى بود كه در ميان او و خداوند هيچ‌كس واسطه نبود و خداوند مستقيماً بر او تجلى مى‌كرد»! [2]

3- ديگر اين كه هنگامى كه جبرئيل بر آن حضرت صلى الله عليه و آله نازل مى‌شد بسيار مؤدبانه و توام با احترام بود، چنان‌كه در حديثى از امام صادق عليه السلام آمده است: كَانَ جَبْرَئِيلُ اذَا اتَى النَّبِىَ قَعَدَ بَيْنَ يَدَيْهِ قِعْدَةَ الْعَبِيدِ، وَ كَانَ لَايَدْخُلُ حَتّى‌ يَسْتَأْذِنَهُ:

«هنگامى كه جبرئيل خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله مى‌آمد همچون بندگان در برابر حضرتش‌

[1]. بحارالانوار، جلد 18، صفحه 252.

[2]. «توحيد صدوق» طبق نقل بحارالانوار، جلد 18، صفحه 256، حديث 5.