رياضت‌هاى پرمشقت، و مبارزه با خواسته‌هاى نفسانى، و يا تمرين‌هاى بسيار سخت، توانايى بر پاره‌اى از خارق عادات پيدا كرده‌اند، اين معنا مخصوصاً در ميان مرتاضان هند زياد ديده مى‌شود، و در كتب دانشمندان و نشريات امروز نمونه‌هاى مختلفى از آن را نقل كرده‌اند، و به قدرى زياد است كه جاى انكار باقى نمى‌گذارد، حتى دير باورترين افراد هنگامى كه اين صحنه‌ها را مى‌بينند قبول مى‌كنند كه امور خارق‌العاده ممكن است از افراد خاصّى سرزند.

حال اين سؤال پيدا مى‌شود كه ما چگونه مى‌توانيم ميان اين خارق عادات و معجزات انبيا فرق بگذاريم؟ و اگر تفاوتى دارند تفاوتش چيست؟ آيا اين احتمال وجود ندارد كه معجزه مدعيّان نبوّت از قبيل خارق عادات مرتاضان باشد؟!

پاسخ:

در پاسخ اين سؤال، نخست بايد تعريف فشرده‌اى از «سحر» داشته باشيم، در اين‌كه سحر چيست؟ و از چه تاريخى به وجود آمده؟ بحث‌هاى فراوانى است، مشكل است تاريخ معيّنى بتوان براى آن تعيين كرد، ولى مى‌توان گفت: سحر در اصل به معناى هر كار و هر چيزى است كه سرچشمه آن پنهان باشد، و معمولًا به كارهاى خارق‌العاده‌اى مى‌گويند كه با استفاده از وسايل مختلف انجام مى‌شود و هدف آن اغفال و فريب مردم است.

گاهى از عوامل تلقينى در آن استفاده مى‌كنند يعنى با تلقين‌هاى قوى و مؤثر مسائلى را در نظر عوام منعكس مى‌كنند كه واقعيّتى ندارد، و گاه از تردستى و خدعه و نيرنگ و به اصطلاح «چشم‌بندى» بهره مى‌گيرند، به اين ترتيب كه بينندگان را سرگرم مسائلى كرده سپس با سرعت و مهارت چيزهايى را جابجا و دگرگون مى‌سازند كه ببينندگان هرگز متوجّه اين جابجايى و دگرگونى‌ها نشوند، بلكه آن را يك خارق عادت مى‌پندارند.