هنگامى كه «ابن سكّيت» پرسيد: چرا خداوند موسى بن عمران را با معجزه يد بيضا و عصا مبعوث كرد، و عيسى عليه السلام را با معجزه طب، و محمد صلى الله عليه و آله را از معجزه‌اى از قبيل كلام و خطبه‌ها؟ امام عليه السلام فرمود:

خداوند متعال هنگامى موسى عليه السلام را برانگيخت كه سحر ساحران بر اهل آن زمان چيره شده بود، و موسى عليه السلام از سوى خداوند متعال چيزى آورد كه آنها توانايى مقابله با آن را نداشتند، و سحر آنها را باطل كرد و حجّت را بر آنها تمام نمود.

و خداوند متعال عيسى را در وقتى برانگيخت كه بيمارى‌هاى فلج كننده آشكار شده بود، و مردم نياز شديد به طب داشتند (و طبعاً بازار طب و طبيبان داغ بود) مسيح از نزد خدا چيزى آورد كه همانند آن نزد آنان يافت نمى‌شد، مردگان را براى آنها زنده كرد، كور مادر زاد و مبتلاى به برص و پيسى را به اذن خداوند شفا داد، و حجّت را بر آنها تمام نمود.

و خداوند متعال محمد صلى الله عليه و آله را در وقتى مبعوث كرد كه خطبه‌ها و سخنان نغز- و تصور مى‌كنم فرمود و شعر- بر اهل آن زمان غالب بود، لذا او كتاب و مواعظ و احكامى از سوى خداوند متعال آورد كه سخنان آنها را باطل كرد و حجت را بر آنان تمام نمود.

هنگامى كه ابن سكّيت اين سخنان را شنيد گفت: «به خدا سوگند مثل امروز را هرگز نديده بودم» (يا مثل تو را در امروز هرگز نديده‌ام). [1]

4- سحر با معجزه پهلو نزند

در اين‌جا سؤال مهم ديگر مطرح است كه از قديم الايّام در كلمات دانشمندان عنوان شده، سؤال اين است كه بسيار ديده شده است كه افرادى حتى از كفار بر اثر

[1]. بحارالانوار، جلد 11، صفحه 70 (باب علّة المعجزة، حديث 1).