آرى يكى از فلسفه‌هاى اصيل بعثت‌ «نجات و رهايى انسان‌ها از قيد و بند اسارت‌ها است».

5- نجات از ظلمات‌

در ششمين آيه هدف بعثت و نزول قرآن مجيد را «خارج ساختن مردم از ظلمت‌ها به سوى نور» شمرده؛ مى‌فرمايد: «اين كتابى است كه بر تو نازل كرديم، تا مردم را از تاريكى‌هاى (شرك و ظلم و جهل) به سوى روشنايى (ايمان عدل و آگاهى) به فرمان پروردگارشان درآورى، به سوى راه خداوند توانا و ستوده» كِتَابٌ انْزَلْنَاهُ الَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ الَى النُّورِ بِاذْنِ رَبِّهِمْ الى‌ صِراطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ [1]

واژه‌ «ظلمات» مخصوصاً با توجه به صيغه جمع بودنش، مفهوم وسيعى دارد كه انواع تاريكى‌ها را شامل مى‌شود: تاريكى شرك، ظلم، جهل، هواى نفس، و انواع حجاب‌هايى كه بر قلب انسان فرو مى‌افتد، و انواع تاريكى‌هايى كه در صحنه اجتماع ظاهر مى‌گردد.

هدف نزول كتب آسمانى اين است؛ كه انسان‌ها را از همه اين تاريكى‌ها خارج كند، و به سوى نور توحيد و تقوا و عدل و داد و اخوت و برادرى رهنمون شوند.

قابل توجه اين‌كه‌ «ظلمات» به صيغه «جمع» و «نور» به صيغه «مفرد» آمده است، زيرا طرق انحرافى يكى و دو تا نيست؛ اما طريق توحيد و راه حق تنها يك راه است و آن همان خط مستقيمى است كه در ميان مبدأ و معاد وجود دارد، و نور ايمان و تقوا مايه وحدت و يگانگى است، اما ظلمات شرك و هوا پرستى و طغيان، مايه اختلاف و تحيّر و سرگردانى است.

و اين كه بعضى از مفسّران، «ظلمات» را تنها به معناى «شرك» و «نور» را به‌

[1]. سوره ابراهيم، آيه 1.