است با زبان كنايه، و يا با صراحت مسائل را بازگو كند، و قرآن مجيد به هفت رؤياى صادقه‌ در سوره‌هاى مختلف، اشاره كرده است كه مى‌توانيد شرح آن را در جلد اوّل پيام قرآن در بحث‌ منابع معرفت‌ «منبع ششم- كشف و شهود» مطالعه فرماييد. [1]

بعضى از اين خواب‌ها با زبان كنايه بوده است (مانند خواب پادشاه مصر) و بعضى با صراحت مانند خواب پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله درباره ورود مسلمانان به مسجد الحرام و انجام مراسم زيارت خانه خدا.

قرآن مجيد در سوره يوسف با صراحت مى‌گويد ما اين علم را به يوسف ياد داديم، و در آيه 6 مى‌خوانيم: وَ كَذلِكَ يَجْتَبِيكَ رَبُّكَ وَ يُعَلِّمُكَ مِنْ تَأْوِيلِ الْاحادِيثِ: «اين گونه خداوند تو را بر مى‌گزيند و علم تعبير خواب به تو مى‌آموزد» و در آيه 21 همين سوره مى‌فرمايد: وَ لِنُعَلِّمَهُ مِنْ تَأْوِيْلِ الْاحادِيثِ: «هدف اين بود كه ما او را چيزى از علم تعبير خواب تعليم دهيم».

سپس نمونه‌هايى از تعبير خواب يوسف، چه براى زندانيان كه خواب‌هاى خود را براى او بيان كردند، و چه براى ملك مصر، در آيات اين سوره منعكس شده است كه همگى حكايت از آگاهى كامل او از علم تعبير مى‌كند.

مسلّماً اگر پيامبران از تعبير خواب آگاهى نداشته باشند مشكلى در شرايط نبوت آنها حاصل نمى‌شود ولى اين عمل مى‌تواند در مقاطع مختلفى در پيشرفت كار آنها، و موفقيت هرچه بيشتر در برنامه‌ها، كارساز باشد.

4- آگاهى از منطق الطير

در حالات سليمان در قرآن مجيد اشاره به نوع ديگرى از علم و آگاهى شده است كه در بدو امر عجيب به نظر مى‌رسد، و آن مسأله آگاهى از سخن گفتن با پرندگان و آشنايى به گفتار آنهاست در آيه 16 نمل مى‌خوانيم: وَ وَرِثَ سُلَيْمَانُ داودَ وَ قَالَ يَا

[1]. پيامبر قرآن، جلد 1، صفحه 278.