اينها علومى بودند كه علاوه بر علم شريعت به موسى تعليم شد، و از آن بالاتر خود خضر كه او هم از پيامبران بزرگ الهى بود به طور گسترده از اين علوم آگاهى داشت. [1]

2- آگاهى داوود از تهيه وسيله دفاعى‌

در دو سوره از قرآن مجيد در مورد ابداع زره مناسب كه يك وسيله دفاعى مؤثّر براى جنگ‌هاى زمان‌هاى پيشين محسوب مى‌شد از سوى داوود پيامبر بزرگ الهى بحث شده است.

در يكجا مى‌فرمايد: وَ عَلَّمْنَاهُ صَنْعَةَ لَبُوسٍ لَكُمْ لِتُخْصِنَكُمْ مِنْ بِأْسِكُمْ فَهَلْ انْتُمْ شَاكِرُونَ: «ما ساختن زره را به داوود تعليم داديم تا شما را در جنگهايتان حفظ كند، آيا شكرگزارى (اين نعمت الهى را) مى‌كنيد» (انبياء 80).

از اين آيه به خوبى معلوم مى‌شود كه ابداع و اختراع اين وسيله دفاعى به تعليم الهى، و در عصر داوود صورت گرفت، در حالى كه مى‌دانيم ضرورتى ندارد كه پيامبر الهى مبتكر و ابداع كننده چنين موضوعى باشد.

و در سوره سبا آيه 10 و 11 مى‌فرمايد: وَ الَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ* انِ اعْمَلْ سَابِغَاتٍ وَ قَدِّرْ فِى السَّرْدِ وَ اعْمَلُوا صَالِحاً انّى‌ بِما تَعْمَلُونَ بَصيرٌ:

«ما آهن را براى او (داوود) نرم كرديم (و دستور داديم) زره‌هاى كامل و فراخ بساز، و حلقه‌ها را به اندازه و متناسب كن و عمل صالح بجا آوريد كه من به آنچه انجام مى‌دهيد بينا هستم».

شك نيست كه اين دستور نشان مى‌دهد داوود به فرمان الهى دست به ساختن چيز بى‌سابقه‌اى زد كه علم و آگاهى آن را از سوى خدا يافته بود، و مسأله نرم ساختن آهن را براى او ممكن ساخت، خواه جنبه اعجاز داشته باشد و يا به صورت يك تعليم الهى‌

[1]. براى توضيح بيشتر در زمينه تفسير اين آيات و جزئيات اين ماجرا به جلد 12 تفسير نمونه ذيل آيات 60 تا 82 سوره كهف مراجعه كنيد.