نگشت، و او در ما است»! [1]

اين تعبير نشان مى‌دهد كه اين روح كه يكى از منابع اصلى علم و دانش پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم و ائمه معصومين عليهم السلام بوده غير از جبرئيل است، و حقيقتى است در درون وجود آنها كه از پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم به امام عليه السلام و از هر امام به امام بعد منتقل شده است.

5- يكى ديگر از منابع علمى آنها عقل فوق‌العاده‌اى بوده كه خداوند در انبيا و اوصياى معصوم آنها قرار داده است، چه اين‌كه بسيارى از حقايق علمى از طريق عقل قابل درك است، عقل و خرد معمولى انسان‌ها شعاع خاصى را روشن مى‌سازد ولى عقول انبيا و اوليا شعاع بسيار گسترده‌اى را، و اين امر سبب مى‌شده كه حقايقى را به دست آوردند كه از ديگران پوشيده و پنهان بوده است.

لذا در داستان ليلة المبيت (شبى كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم در آن شب مخفيانه از مكه به مدينه هجرت فرمود و على عليه السلام در بستر او خوابيد) مى‌خوانيم: هنگام صبح وقتى سران قريش به خانه ريختند و على عليه السلام را در بستر پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم يافتند، صدا زدند محمّد كجاست؟

فرمود: شما او را به من نسپرده بوديد، شما نخواستيد او در شهر شما باشد، او خود بيرون رفت، در اين هنگام «سراقة بن مالك مخزومى» گفت: اكنون كه محمّد صلى الله عليه و آله و سلم نيست على عليه السلام را از دست ندهيد، و جهان را از وجودش خالى كنيد! «ابوجهل» گفت: دست از اين ساده لوح! برداريد كه محمّد او را فريفته، و فدايى خود ساخته است!

اين‌جا بود كه على عليه السلام رو به ابوجهل كرده، فرمود: يَا ابَا جَهْلُ بَلِ اللَّهُ قَدْ اعْطانى‌ مِنَ الْعَقْلِ مَا لَوْ قُسِّمَ عَلى‌ جَمِيعِ حُمَقَاء الدُّنْيَا وَ مَجَانِينِهَا لَصَارُوا بِهِ عُقَلَاءَ، وَ مِنَ الْقُوَّةِ مَا لَوْ

[1]. همان مدرك، صفحه 61، حديث 37.