پاسخ اين سؤال نيز چندان پيچيده نيست؛ زيرا شهرت اين حديث تا حد زيادى مديون تلاش‌هاى دشمنان و بيماردلان است كه فكر مى‌كنند دستاويز خوبى براى خدشه دار ساختن مقام عصمت پيغمبر اسلام و اصالت قرآن پيدا كرده‌اند؛ بنابراين دليل شهرتش در ميان دشمنان به خوبى معلوم است، و اما شهرت آن در ميان مورخان اسلامى به گفته بعضى از دانشمندان اسلامى ناشى از اين است كه جمعى از مورخان هميشه به دنبال حوادث و مطالب تازه و هيجان‌انگيز و استثنايى مى‌روند، هرچند اصالت تاريخى آن زير سؤال باشد، تا كتاب‌هاى خود را جالب‌تر و جنجالى‌تر كنند، و از آن‌جا كه داستانى مثل افسانه غرانيق در زندگانى پيغمبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم بى‌سابقه است، لذا بدون توجه به سستى اسناد آن و بى‌پايه بودن محتوايش آن را در كتب تاريخى و گاه روايى آورده‌اند؛ گروهى نيز آن را به خاطر نقد و بررسى مورد توجه قرار داده‌اند.

نتيجه‌

از مجموع آنچه در بالا گذشت اين مسأله روشن شد كه در آيات قرآن مجيد نه تنها چيزى كه با مقام عصمت انبياء منافات داشته باشد وجود ندارد، بلكه در همين آيات كه تصور منافات آنها شده است نشانه‌هاى روشنى بر تأكيد مقام عصمت آنها است.