در حديث ديگرى توبه به عنوان محبوب‌ترين كارها نزد خدا معرفى شده، پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: «وَلَيْسَ احَبَّ الَى اللَّهِ مِنْ مُؤْمِنٍ تائبٍ اوْ مُوْمِنَةٍ تائبَةٍ»: «چيزى محبوب‌تر در نزد خدا از مرد مؤمن توبه كار و زن مؤمنه توبه كننده نيست» [1]

واژه «جبّار» از ماده جبر است، و معناى اصلى آن به گفته راغب اصلاح كردن توام با غلبه و قاهريت است. و به همين دليل اين واژه گاه در معناى اصلاح به كار مى‌رود مثلًا كسى استخوان شكسته‌اى را اصلاح مى‌كند مى‌گويد «جَبَرْتُ الْعَظْمَ» و در دعا مى‌خوانيم‌ «يا جابِرَ الْعَظْمِ الْكَسيرِ»: «اى كسى كه استخوان شكسته را اصلاح مى‌كنى».

و گاه در معناى قهر و غلبه، و به گفته مقائيس مفهوم آن تركيبى است از عظمت و علوّ و استقامت- به معناى راست قامت بودن- و لذا به درخت‌هاى بلند نخل كه از دسترس بيرون است جَبّارَه گفته مى‌شود.

«جَبْر» به معناى مجبور ساختن كسى بر چيزى نيز از ريشه قهر و غلبه گرفته شده است.

به هر حال وصف «جبّار» هنگامى كه در مورد خداوند به كار مى‌رود به گفته مرحوم صدوق در كتاب توحيد به معناى شخص قاهر و صاحب سلطه‌اى است كه دست كسى به دامان عظمتش نمى‌رسد. [2]

و يا به معناى كسى است كه فقر و نيازهاى بندگان را جبران مى‌كند، چنانكه‌

[1]. بحارالانوار، جلد 6، صفحه 21، حديث 15 باب التوبة و انواعها ....

[2]. توحيد صدوق، صفحه 206.