4. ... انّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُوْرٌ: «به يقين خداوند بخشنده و آمرزنده است». [1]

5. ... انَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيْمُ‌: «زيرا او توبه پذير و مهربان است». [2]

6. ... الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيْزُ الْجَبّارُ الْمُتَكَبِّرُ: «امنيّت بخش است، مراقب همه چيز است، شكست ناپذيرى كه (با اراده نافذ خود) هر امرى را اصلاح مى كند، و داراى كبريا و عظمت است». [3]

توضيح و پيام‌

«غافر» و «غفور» و «غفّار» از ماده «غَفْر» در اصل به معناى پوشاندن است، مخصوصاً پوشانيدن چيزى از آلودگى‌ها، و «غفير» به معناى گيسوان بلندى است كه پشت سر را مى‌پوشاند، و «مِغْفَرْ» به معناى كلاه خود است كه سر را به هنگام جنگ مى‌پوشاند.

اين واژه هنگامى كه در مورد خداوند يا موارد مشابه آن به كار مى‌رود به معناى آمرزش و پوشانيدن گناه است، منتها «غافر» معناى اسم فاعلى دارد و

[1]. سوره حج، آيه 60- اين وصف پنج بار در قرآن مجيد آمده كه در چهار مورد با «غفور» همراه است (سوره حج، آيه 60- سوره مجادله، آيه 2، سوره نساء، آيه 43، سوره نساء، آيه 99) و در يك مورد با «قدير» همراه شده (سوره نساء، آيه 149).

[2]. سوره بقره، آيه 37- واژه «تواب» يازده‌بار در قرآن مجيد به عنوان، وصفى از اوصفا پروردگار به كار رفته، و در همه‌جا، جز دو مورد با وصف «رحيم» همراه است و در يك مورد با وصف «حكيم» (سوره نور، آيه 10) و در يكجا به صورت تنها به كار رفته (سوره نصر، آيه 3)

[3]. سوره حشر، آيه 23- واژه «متكبر» هشت بار در قرآن مجيد آمده است كه فقط در آيه فوق به عنوان وصفى از اوصاف پوردگار ذكر شده.