مصداقهاى تعزيرات است؛ هر چند در اينجا به شوهران اجازه داده شده است كه با مراعات احتياط اين حكم را اجرا كنند؛ مى‌فرمايد: وَالّلاتى تَخافُونَ نُشُوزهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَاهْجُرُوهُنَّ فِى المَضاجِعِ وَاضْرِبُوهُنَّ فَأِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلا تَبْغُوا عَلَيْهِنَّ سَبيلًا: «و (امّا) آن دسته از زنان را كه از طغيان و مخالفتشان بيم داريد پند و اندرز دهيد؛ و (اگر مؤثر واقع نشد) در بستر از آنها دورى كنيد؛ و (اگر آن هم مؤثر نشد و راهى جز شدّت عمل نبود) آنها را تنبيه نماييد، واگر از شما پيروى كردند، به آنها تعدّى نكنيد». [1] منظور از زنان ناشزه آنهايى هستند كه: از انجام وظايف زناشويى سرباز مى‌زنند و نشانه‌هاى مختلف ناسازگارى در آنها ظاهر مى‌شود. [2] در آيه فوق سه نوع تعزير براى چنين زنانى در نظر گرفته شده است: نخست پند و اندرز،- فراموش نكنيم كه اندرز در همه جا يكى از مراحل تعزيرات است زيرا اثربازدارند دارد- دوّم كناره‌گيرى از آنان، سوّم تنبيه بدنى و هر يك از اين مراحل سه گانه در صورتى است كه مرحله قبل مؤثّر واقع نشود.

و اگر سؤال شود آيا مردان راه نشوز و طغيان را پيش گرفتند نيز مشمول چنين مجازاتهايى هستند؟

در پاسخ خواهيم گفت آرى! ولى چون انجام اين گونه مجازات ها در مورد مردان از عهده زنان خارج است به عهده حاكم شرع گذارده شده، و او موظّف است مردان متخلّف را از طريق گوناگون در صورت لزوم تنبيه بدنى به وظايف خود آشنا سازد. (دقّت كنيد)

داستان مردى كه به همسرش اجحاف كرده بود و به هيچ قيمت حاضر به تسليم در برابر حق نبود و على عليه السلام او را با شدّت عمل و حتّى تهديد به شمشير وادار به تسليم كرد معروف است.

[1]. سوره نساء، آيه 34 ..

[2]. «نشور» از مادّه «نشز» بر وزن (نذر) در اصل به معنى زمين مرتفع است، و هنگامى كه در مورد يكى از دو همسر به كار مى‌رود به معنى طغيان و سركشى از انجام وظايف زناشويى است..